Verdomme he, ik heb straks een gesprek met Rosanne en ik heb weer niks gedaan. Angst komt bij me op, moet ik nu gewoon zo snel mogelijk alles doen? Moet ik ervoor zorgen dat we iets hebben om te bespreken en dat ik wel aan de social media heb gewerkt? Ik wil laten zien dat ik gecommit ben, maar eigenlijk heb ik de afgelopen twee dagen alleen maar twee Netflix series gekeken; verdomme, ik word zo moe van mijzelf.. ik kan ook niks. Misschien zal ze het niet zo erg vinden aangezien de gekte rondom het Coronavirus; het is logisch dat ik hierdoor een beetje van de kaart ben geraakt toch? Misschien kijken we wel weer gewoon vooruit over hoe we het de aankomende tijd zo slim mogelijk kunnen aanpakken. Ok, om het gevoel te hebben dat ik nog iets gedaan heb, schrijf ik wel een aantal punten op die we kunnen bespreken, maar eerst wil ik nog foto’s bewerken, dan doe ik tenminste iets. 

Ontwikkeling is iets waar we allemaal in ons leven mee onverkomelijk mee in aanraking staan. Als mens groeien we net zoals alles om ons heen, van kind tot volwassene groeien we letterlijk groter, hierna stopppen we niet, we groeien mentaal verder als we lichamelijk uitgegroeid zijn. Nu dat ik aan het begin van mijn volwassen leven sta, wordt het mij steeds duidelijker dat het grootste belang ligt bij hoe je er in je hoofd bij zit. Het is niet altijd gemakkelijk, in het leven komen we obstakels tegen, maar ook hele mooie momenten. Soms vraag ik mij wel eens af waar we het nu eigenlijk allemaal voor doen, we geven onszelf een betekenis in het leven doordat we het idee hebben dat we hier ergens voor zijn, iets waarvoor we in de ochtend ons bed uit kunnen komen. Maar hoe waar is het nu eigenlijk wat er allemaal om ons heen gebeurd? Het heeft er allemaal mee te maken met hoe wij in elkaar zitten en hoe wij geprogrameerd zijn om te denken, hoe we zijn opgevoed. Het wonen in Londen en het ontmoeten van studenten van over de hele wereld laat mij nadenken over hoe ik naar de wereld kijk. Het klinkt misschien cliche, maar het valt me op dat wij in Nederland het goed voor elkaar hebben, vooral als het gaat om de gezondheidszorg. In veel landen is er geen vangnet voor mensen die het moeilijk hebben, waar in Nederland ondersteuning beschikbaar is om je eigen kracht te versterken als je dit nodig hebt. Ondanks dat we het eigenlijk allemaal goed voor elkaar hebben, lijken er nog altijd problemen in samenleving te zijn, wat vaak nu juist de dingen zijn die in de media naar voren komen. Het is voor mij opvallend dat we in de media altijd de uitersten zien van gebeurtenissen. Of we zien wat er vreselijk verkeerd gaat, of we zien wat voor fantastisch zich heeft voorgedaan. Waar in het nieuws vooral de diepte punten worden benadrukt, worden er op social media vooral de beste kanten belicht. Dit geeft naar mijn idee een verkeerd beeld van de werkelijkheid, aangezien veel momenten in het leven niet zo spectaculair zijn. En toch gebruiken we wat we zien als een maatstaaf voor ons eigen leven. Ondanks dit denk ik dat er een stroming aan de gang is waarin mensen zich steeds bewuster worden van hun eigen normen en waarden en deze minder laten afhangen van wat hen van buitenaf wordt opgelegd. Dit komt naar mijn idee omdat mensen steeds meer gaan luisteren naar zichzelf (en het lichaam), om te bepalen welk pad je als individu bewandeld. Doordat we hier naar luisteren is het mogelijk om de dingen te doen in jouw leven waarin jij het meeste uit jezelf haalt en dus ook het meeste kunt terug geven aan de wereld. Als het gaat om mentale gezondheid is het afwezig zijn van een mentale aandoening niet meer genoeg. Doordat mensen verantwoordelijkheid pakken voor de dingen die niet zo goed gaan in hun leven, nemen zij een kijkje in hoe zij kunnen veranderen om de situatie een volgende keer op een andere manier aan te kunnen pakken. Hierdoor is het mogelijk om te kunnen ontwikkelen als persoon. Als we denken dat alle problemen waar we mee te maken hebben buiten onszelf liggen, zullen we altijd met vingers blijven wijzen en nooit ons comfortabele zelf veranderen. Het is niet makkelijk om jezelf af te vragen wat je anders had kunnen doen of waar jij misschien fout zit in het verhaal. Soms is het makkelijker om jezelf voor te liegen door te doen alsof jij het goed hebt gedaan en gelijk hebt. Hier loop je de kans mis om nieuwe inzichten over jezelf op te doen en te ontwikkelen als mens. Door normen en waarden voor jezelf te hebben, kun je jouw acties hier altijd aan afwegen. Het is mezelf opgevallen dat er een groot verschil kan zitten in het uitspreken en het daadwerkelijk uitvoeren van jouw normen en waarden. Hoe denk jij hierover? In welke zin neem jij verantwoordelijkheid als er iets (negatiefs) gebeurd? Hoe passen jouw normen en waarden ook daadwerkelijk bij de acties die je neemt in het dagelijks leven? Hoe zou je deze nog dichter bij elkaar kunnen brengen?

Het leven is niet alleen maar zonnestralen en maneschijn, dat is iets waar iedereen zich wel bewust van is. Zelfs als je ervoor kiest om datgene te doen wat je ontzettend tof vind om te doen, zit het in onze natuur om altijd naar problemen te blijven zoeken. Dat heb ik aardig mogen ervaren tijdens de situatie waarin ik mij nu bevind. De eerste aantal weken van mijn studie waren alsof ik op een roze wolk leefde, nu kon ik me echt eindelijk totaal storten op hetgene wat ik zo interessant vind om mij mee bezig te houden. Toch begon het langzaam weer aan mij te knagen dat niet alles nog echt verliep zoals ik dat graag zou willen. Ondanks dit wilde ik me wel goed blijven voelen, waardoor ik zonder dat ik het door had afleiding ging zoeken van mijn onwennige 'negatieve' gevoelens over bepaalde zaken zoals financiën of de hoeveelheid van het leeswerk van de studie. Dit maakte regelmatig (niet altijd) dat ik de problemen hierdoor vergat en dus ook niet met passende oplossingen kwam om met deze kleine of grote problemen om te gaan. Negatieve gevoelens en emoties zijn er als een signaal om aan te geven dat je iets moet/kan gaan doen om met je problemen om te gaan. Je kunt direct iets gaan doen om met het probleem om te gaan of er kan iets in je hoofd (mentaal) mee gedaan worden om beter te kunnen dealen met het probleem.Afgelopen week ben ik begonnen met het lezen van een boek dat het 'The subtle art of not giving a f*ck'. Nu ik ongeveer zestig bladzijdes heb gelezen wil ik het graag over een aantal lessen hebben die ik heb geleerd uit dit boek. Ondanks dat ik hiervoor nog nooit een Engels boek heb uitgelezen ben ik er vrij zeker van dat dit boek mij zal blijven boeien. Het gaat er in het boek niet over dat je nu zomaar nergens iets om moet geven, het laat je erover nadenken welke zaken nu echt belangrijk voor jou zijn; je hebt een gelimiteerd aantal fucks (energie en tijd) die je kunt besteden in je leven, dus kies datgene wat voor jou voor waarde is. Het is onvoorkomelijk dat je als mens problemen tegenkomt in je leven en de manier hoe je je leven leeft hangt af van de manier hier mee omgaat. Een positieve uitkomst komt vaak tot stand vanuit moeilijkheden en struggles, die mensen vaak uit de weg willen gaan. Waar een negatieve uitkomst voort lijkt te komen uit zaken die in het heden meer confortable zijn om te doen. Het simpelste voorbeeld die ik hierbij kan bedenken is het gaan naar de sportschool. Je kunt ervoor kiezen om niet te gaan, waardoor je je in het moment meer relaxt voelt dan het rennen op een loopband, maar dan voel je je later hoogst waarschiijnlijk meer futloos dan dat je toch wel heen was gegaan. Dit geld ook voor het houden van moeilijke gesprekken, het lezen van ingewikkelde literatuur en ik weet zeker dat je zelf ook nog een aantal voorbeelden hierbij kunt bedenken.Veel mensen hebben een droom of doel, wat natuurlijk super mooi is, maar staan er niet bij stil wat zij er nu eigenlijk écht voor moeten doen om dit te bereiken. Mede door de media hebben mensen een hoge standaard van de persoon die zij moeten zijn en als zij dit niet kunnen bereiken schieten ze in te slachtoffer rol, omdat dit een manier is om toch als mens nog aandacht te krijgen. Het lijkt niet genoeg te zijn om in de middenmoot te kunnen leven. Bij het hebben van doelen moet je er goed bij stil staan wat je moet doen en opgeven om dit doel te bereiken. Het zal niet zomaar aan komen waaien en er zullen negatieve emoties opkomen, maar als je doorzet kan dit leiden tot datgene wat jij wil. En dan.. zijn er weer nieuwe problemen. Geluk komt volgens de schrijver voort uit het steeds weer goed kunnen omgaan met problemen en negatieve gevoelens. De schrijver kan het mooi verwoorden in zijn boek en als dit je interesse heeft gewekt zou ik aanraden om zijn boek te lezen. Een onderdeel van het stuk dat ik heb gelezen richt zich op het je niet voordoen als iets dat je niet bent, wees tevreden met wie je bent. Dit is voor mij als coach een tegenstrijdige uitspraak aangezien een coach iemand helpt om meer uit zichzelf te halen. Toch ben ik het er wel mee eens dat je eerlijk tegen jezelf moet zijn als het gaat om wie je bent en wat je kunt. Dit neemt niet weg dat je hierin kunt groeien.  

Nu ik hier meer dan twee maanden bezig ben met mijn studie Positieve Psychology heb ik veel verschillende inzichten opgedaan over wat Positieve Psychologie nu eigenlijk inhoudt en wat wij als mensen hiermee kunnen. Zoals ik al vaker heb besproken in mijn blog gaat Positieve Psychologie niet alleen maar over blijdschap, geluk en het goede leven. Positieve Psychologie focussed zich op datgene waar we wel naartoe willen in plaats van het eeuwig proberen te begrijpen waar onze problemen vandaan komen. Dit is ook een heel belangrijk punt waar coaching zich op richt, maar in mijn ervaring heb ik ook duidelijk gezien dat dit niet het enige is waar je in het leven aandacht aan moet besteden. Ongeveer twee weken terug ben ik samen met een aantal medestudenten en docenten naar een pub dichtbij de campus waar de colleges worden gegeven geweest. Hier raakte ik in gesprek met een van de docenten en ik vroeg aan hem welk vak hij gaf. Hij gaf aan dat hij geen les gaf in mijn programma, maar dat hij colleges verzorgt in de master counselling. Hij vertelde mij iets wat ik al vaker had gehoord maar eigenlijk op de achtergrond van mijn bewustzijn was geraakt; counseling is de fundering waarop coaching en PP verder bouwd. Nadat ik het hier met hem over gehad heb ik hier regelmatig aan terug gedacht aangezien ik tijdens mijn master al langer het gevoel had dat er iets fundamenteels ontbrak. Counseling gaat in essentie dieper in op de oorsprong van bepaalde gedachtes op gedrag, waardoor je jezelf beter kunt begrijpen en hiervanuit beter kunt handelen.Op het moment dat ik alles afgelopen week even niet meer zag zitten, voelde ik mij verloren en gedesorriënteeerd. Mijn hoofd kon er niet bij waarom ik mij nou zo rot voelde, waardoor ik in negatieve gedachtes aan het verdrinken was. Vanochtend luisterde ik naar een podcast over het overgaan van relatief kleine problemen naar een klinische ziekte. Het schudde mij weer even goed wakker hoe het voor ook maar iedereen mogelijk is om een klinische problemen als een depressie, een angststoornis of wat er allemaal nog meer te krijgen valt. We associeren onszelf hier niet graag mee en leggen het liever buiten onszelf, maar juist als je denkt dat het jou niet kan overkomen, ben je hier het meest kwetsbaar voor. Al deze stoornissen worden naar mijn idee als iets groots en negatiefs gezien, mensen komen er het liefste niet mee in aanraking of weten niet wat ze hiermee moeten als ze het zelf of in hun omgeving tegen komen. Hier komen we terecht bij de tweede golf van Positieve Psychologie. Deze 'tweede golf' zoals het genoemd wordt in de boeken van mijn docenten (Kate Hefforon et  al. 2016), focussed zich niet alleen op het vergroten van positieve emoties en betekenis in het leven, maar het richt zich vooral op het omarmen van de moeilijke en negatieve tijden en emoties in het leven. Dit klinkt heel erg mooi, als we gewoon de negatieve kant omarmen dan wordt ons leven prima. In praktijk heb ik hard ondervonden dat dit veel moeilijker is dan dat het in eerste instantie lijkt. Op het moment dat je je in een rot situatie bevind wil je er het liefst alles aan doen om je weer beter te voelen, ja zelfs als je ervan bewust ben dat een emotie vluchtig is en op een gegeven moment weer voorbij gaat, wil je er nog steeds iets aan veranderen; kan ik niet iets doen of kan ik hier niet beter anders overna denken. Misschien denken we hier de meeste momenten niet eens bewust overna, veel van de dingen die we onbewust doen in het leven zijn naar mijn idee voor een groot gedeelte tot stand gekomen doordat wij onze negatieve gevoelens uit de weg gaan of omdat we niet even niets kunnen doen; eten, roken, drinken en andere verslavende gewoontes kunnen hier zelf uit voorkomen. Toch is het naar mijn idee belangrijk om er eens echt bewust van te worden (ondankt dat het misschien al ee cliche is) dat het positieve niet kan bestaan zonder het negatieve. Als je het negatieve er niet laat zijn in het leven en dit probeerd uit te doven, doof je onbewust en onbedoeld ook hele mooie positieve gevoelens uit. Sta erbij stil dat iets dat positief in het moment lijkt te zijn, dit achteraf niet altijd is en dit geld ook voor negativiteit. Je weet nooit wat volgd op de negatieve of positieve gebeurtenis, zelfs wordt er in Positieve Psychology gepraat over het voor komen van Posttraumatische groei, waarin iemand na een traumatische gebeurtenis zijn 'normale' hoogte van welzijn kan overstijgen. Stress en negativiteit is er naar mijn idee bijna nooit voor niets, het is een signaal dat er iets veranderd moet worden in je leven, waarvan jij waarschijnlijk een groot deel bent. Hierdoor kun je uiteindelijk meer uit het leven halen.

Waar denk jij als eerste aan bij het lezen van dit woord? En heb je hier een positief of toch eerder een negetief gevoel bij? Discipline is een ontzettend belangrijk  in het leven. Je kunt talloze goede ideeën hebben maar als je geen discipline hebt om ze tot realiteit te laten komen, kun je net zo goed voor altijd blijven dromen. Afgelopen week luisterde ik naar de podcast van Caty Pasternak. Zij is een coach en praat in haar podcast over verschillende onderwerpen als het gaat om persoonlijke ontwikkeling en coaching. Afgelopen weken vroeg ik mij continu af waarom het mij niet altijd lukte om aan mijn master te werken, en dan vooral op momenten dat ik juist heel veel tijd had om hieraan te spenderen. Aan mijn motivatie kon het niet liggen aangezien ik de studie en de assignments ontzettend interessant vind. Telkens als ik een opdracht begon kon ik mij niet langer dat een paar minuten concentreren. Doordat mijn gedachtes steeds afdwaalde naar andere zaken kon ik niet gefocust blijven op datgene wat er nu eigenlijk toedoet, wat er in het moment gebeurd. Het lijkt vreemd, misschien klinkt het ook gek maar naar mijn idee heeft Caty altijd precies door wat ik nodig heb in mijn eigen leven, bij het maken van haar podcast. Haar vorige podcast sprak ze over hoe je energie op een meer effectieve manier kunt inzetten in je leven en hoe je jouw kracht eigenlijk weggeeft als je energie in iets stops dat je niets gaat brengen. Ik kwam erachter dat ik mijn energie telkens weg gaf aan zaken zoals eten of mij druk maken over het doen van andere zaken zoals de was. Het lijkt samen te hangen met mijn vorige blog over zelfcontrole, maar discipline is naar mijn idee toch een tikkeltje anders. Voordat ik naar Caty haar podcast luisterde dacht ik dat het aan andere zaken lag dat ik mijn niet kon concentreren op mijn opdrachten. Mogelijk heeft het ook te maken met mindfulness. Dit kan beschreven worden als de vaardigheid om je aandacht op één bepaald ding te concentreren, zoals je ademhaling . Door te doen aan mindfulness meditatie kun je jezelf erin trainen om je voor langere tijd ook op andere zaken te focussen, zoals het doen van werk of je studie. Er zitten natuurlijk ontzettend veel verschillende kanten aan waarom je iets wel of niet doet. Nooit eerder heb ik er bij stilgestaan hoe een grote rol discipline hierin kan spelen. Vaak wordt discipline ervaren als iets negatiefs, iets dat gespannen controle op je uitoefend. Als jij discipline, zoals ikzelf, altijd (onbewust) als iets negatiefs hebt beschouwd, lijkt het een logisch verloop dat je dit liever niet wil of kan toepassen in jouw eigen leven. Ik wil jou en mezelf uitdagen om anders naar disipline te gaan kijken en te gaan ondervinden wat discipline wel niet met zich mee kan brengen. Op het moment dat ik aan de momenten dacht waarin ik discipline toonde dacht ik; dat laat ik niet zien, vaak werk ik op het moment dat ik me goed voel, als ik het gevoel heb dat ik er klaar voor ben. Dit kan positief zijn, maar het kan mijn werk ook een beetje rommelig en structuurloos maken. Als ik terugdenk aan dat ik discipline liet zien, deed ik dit vaak doordat het doel door de buitenwereld werd vastgelegd. Ik werkte vanuit een soort angst om niet te falen. Het moment dat deze discipline meer uit mijzelf kwam, was tijdens mijn dieet, waaruit ik mijn eetproblemen ontwikkelde. Geen wonder dat ik discipline liever vermijd. Maar wat nu als we anders aan gaan kijken tegen discipline. Uit het voorgaande verhaal blijkt dat ik discipline kan laten zien al dan niet vanuit externe motivatie. Discipline kan een ontzettend krachtig middel zijn om te bereiken waar je naartoe wil. Als je een duidelijk beeld hebt van jouw doelen en welke stappen jij moet gaan zetten om tot je doelen te komen, is een gezonde dosis aan discipline onmisbaar. Iedereen kan discipline laten zien als je er echt voor wil gaan. Dus.... waar in jouw leven heb jij discipline laten zien, waar zou je jouw discipline nog meer willen in zetten om jezelf te laten groeien? Uiteindelijk zal jouw discipline je belonen.

Afgelopen week heb ik lessen gevolgd over de lichaam en geest connectie, biochemistry, zelf controle en lichamelijke beweging en welzijn. Wat ik tof vind aan de lessen die ik volg, dat het onderwerpen zijn die iedereen aan gaan al dan niet in het dagelijks leven. Dit betekent dat het dan natuurlijk ook mij iets aangaat. Door toe te passen wat ik tijdens mijn studie leer kan ik niet alleen anderen helpen maar ook mijzelf om beter in het leven te staan. Het is mij opgevallen dat we niet altijd een model of een manier hoeven te weten om een bepaald probleem op te lossen. Vaak lijkt het al genoeg te zijn om bewust te worden van hetgene wat zich voordoet, hetgene dat jou tegenhoud om je (beste) zelf te zijn. Een onderwerp die er voor mij persoonlijk de afgelopen week uitsprong was: zelf controle. Dat ik dit woord in de eerste instantie hoorde gingen er direct alarm bellen bij mij af en ik dacht direct aan alle plekken waar ik mezelf regelmatig niet onder controle kan houden. Uit onderzoek lijkt te blijken dat je maar voor een bepaald aantal stimui op een dag je zelf kunt controleren. Bijvoorbeeld als je jezelf ervan weerhoud om een lekker vers koekje te eten en je daarna moet concentreren op je huiswerk, je jezelf waarschijnlijk minder kan controleren om niet dat youtubefilmpje te gaan kijken, dan wanneer je jezelf er niet van hoeven weerhouden om het koekje te eten. Er word gezegd dat je energie maar een keer kunt gebruiken en ik denk dat je er bewust van moet zijn aan welke zaken je jouw energie besteed. We denken misschien dat het niets uitmaakt als we ons druk maken het schoonmaken van het huis of dat we geabsorbeerd worden door onze telefoon, maar in werkelijkheid 'verspillen' we onze energie hier die we in andere zaken hadden kunnnen stoppen. Dit lijkt ook weer overeen te komen met Mindfullness naar mijn idee. Zorg je ervoor dat je energie meer of alleen naar de zaken gaat waar je ook echt iets om geeft, heb je meer tijd om deze zaken te doen. Hierdoor kun je meer in het moment leven en ik ben er nog altijd van overtuigd dat alleen in momenten in het heden geluk kan worden ervaren. Als je terug denkt aan het verleden of nadenkt over de toekomst kun je positieve of negatieve emoties ervaren, maar voor alsnog worden deze opgehaald om ze NU te ervaren. Denk eens na op welke momenten jij je energie in zaken stopt waar je eigenlijk weinig of niets om geeft. Om welke zaken geef jij eigenlijk wel? Wat zou je kunnen doen om je energie (controle) beter te verdelen? Mij werden deze vragen deze morgen duidelijk. Als ik in de ochtend opsta moet ik altijd heel veel dingen van mijzelf, wat me ontzettend veel energie en controle kost. Doordat ik vanochtend bij alles wat ik deed na te denken of ik het de moeite waard vond, viel mij op dat het antwoord op die vraag heel vaak nee was; deze energie kan ik beter voor iets anders gebruiken. Nu zeg ik niet dat je niets hoeft te doen wat je veel energie kost. Als je iets heel graag wilt is het naar mijn idee nuttig om niet continu je energie in het doen van de activiteit te stoppen, maar te beginnen met het stoppen van je energie in het creëren van een gewoonte. Als iets eenmaal een gewoonte is geworden dan kost het veel minder energie om je gedrag is stand te houden. 

Er zijn vele onderwerpen die worden besproken tijdens mijn MAPPCP (Master of Positive Psychology and Coaching Psychology) program. Toch is dit onderwerp één die er voor mij echt is uitgesprongen afgelopen weken. Tijdens mijn studie wordt er aandacht besteed aan wat er nodig is voor het welzijn van mensen. Dit kan op veel verschillende manieren worden nagestreefd. Bijvoorbeeld door te kijken op welke manier veerkracht versterkt kan worden. Veerkracht betekent dat je terug kan veren nadat je iets slechts is overkomen. Een voorbeeld hiervan is het hebben van voldoende steun van vrienden en familie als je te horen krijgt dat je een ernstige ziekte hebt. Een van de belangrijkste aspecten in veerkracht zijn OPTIMISME en HOOP naar mijn idee. Wat ik interessant vond is dat er twee vormen van optimisme zijn; het hebben van een algemene optimistische kijk op de toekomst en optimisme als een explanatory style. Dit laatste betekent dat je zaken die je overkomen met een optimistische manier mee omgaan. Dit geld voor zowel negatieve als positieve situaties. Seligman (founder of positive psychology) zegt dat meer optimistische personen over een positieve situatie eerder denken dat het vanuit hunzelf komt. Meer pessimistische personen verklaren een negatieve situatie eerder uit henzelf. Een optimist ziet een negatieve gebeurtenis als iets dat aan de situatie ligt en een meer pessimistische kijk hierop is dat er wordt gedacht dat het negatieve aspect zich in iedere situatie voordoet. Er zijn heel wat voordelen om optimistisch te zijn waar je waarschijnlijk wel vaker over gehoord hebt. Een van de belangrijkste is het verminderen van stress. Je zal beter zijn in het identificeren van problemen, ziet situaties als een uitdaging niet als een bedreiging, er is meer kans dat je informatie over het probleem opzoekt, je vraagt eerder om hulp, je ervaart meer positieve emoties en je zorgt beter voor je lichaam.Als het aan mij ligt weet ik niet in hoeverre ik het eens ben met het afschilderen van het zijn van een pessimist of een optimist. Er zijn allerlei questionnaires om te testen of jij meer de een of de ander bent. Er wordt duidelijk gezegd dat er een continuum is tussen de twee. Dit betekent dat er veel meer plekken zijn om te staan tussen optimist en pessimist. Hier zit naar mijn idee een kern van waarheid in, maar ik denk dat er iets over het hoofd wordt gezien. Dit kwam tot mijn realisatie op het moment dat ik ging nadenken of ik nu eigenlijk meer een optimist of een pessimist was in verschillende situaties. Ik nam me een negatieve gebeurtenis voor in mijn gedachten van twee weken terug. Om hier lekker open over te zijn zal ik uitleggen wat de situatie was in het kort. Tijdens een voedbalwedstrijd vertelde een team genoot continu wat ik moest doen in het veld, wat mij afleidde en mij uit het spel haalde. Na de wedstrijd ben ik naar haar toegegaan om aan te geven dat ze mij hiermee uit mijn spel haalde. Ze vertelde mij dat ik hier aan maar aan moest wennen. Mijn boodschap kwam naar mijn idee niet door. Ik kon het niet tegenhouden waardoor ik na een aantal minuten in tranen uit barstte. Ik liep weg en ik bedacht me alle dingen die niet goed gaan hier in Londen en dat ik iedereen mistte, waardoor ik niet kon stoppen met huilen. Alles kwam er in een keer uit en achteraf gezien was het gesprek met mijn teamgenoot de druppel die de emmer deed overlopen.Dit voorgaande stuk schrijf ik niet omdat ik zielig ben of omdat ik medelijden wil. Het heeft mij iets geleerd over het zijn van een optimist of een pessimist. Nadat dit voorgaande was gebeurd heb ik veel nagedacht over waarom dit zich had voorgedaan. Ik probeerde sense te maken van wat er was gebeurd. Dit deed ik niet door het hebben van alleen maar pessimistische of optimistische gedachten. Het viel mij op dat ik deze juist heel veel door elkaar gebruikte. Het ene moment dacht ik erover na dat dit mij ook altijd gebeurd, maar het andere moment dacht ik er weer overna dat het ook wel veel aan de situatie lag dat ik mijn emoties niet onder controle kunnen houden. Ik denk dat deze mix van pessimistische en optimistische gedachten ervoor kunnen zorgen dat je een beter beeld over de toekomst kunt vormen.Om wat duidelijker aan te geven wat ik hiermee bedoel; ik zie deze gedachten als allemaal verschillende 'stippen' die elkaar overlappen om betekenis te geven aan een situatie. Owja en nog even om terug te komen op het tonen van je emoties. Ik denk dat het goed is om deze toe te laten, ook (vooral) de negatieve emoties. Maar mogelijk is het fijner om dit te doen bij mensen waarbij je je op je gemak voelt of gewoon lekker met jezelf. Hoe verklaar jij negatieve en positieve gebeurtenissen? Wat gaat er door jouw hoofd als er iets rots gebeurd? en hoe is jouw algemene kijk op wat de toekomst voor jou in petto heeft? Met deze laatste vragen wil ik jou aan het denken zetten over hoe jij nu in het leven staat en ik wil nog even benadrukken dat het positief verklaren van situaties deuren voor mij heeft geopend. Toen ik hierover las dacht ik: no way, dus eigenlijk kun je gewoon zelf beslissen om meer optimistisch tegen het leven aan te kijken. En dan nog als laatste; het is iets dat je dus zelf kan beslissen en het gaat waarschijnlijk niet werken als je coach zegt dat je gewoon positiever moet zijn. In ieder geval niet in mijn geval. 

Flow, we hebben er bijna allemaal wel eens iets over gehoord.. Maar wat is dat nu eigenlijk en op welke momenten wordt het ervaren? Een ding weet ik zeker, gisteren zat ik daar totaal niet in. Na een prachtige to do lijst te hebben gemaakt, voelde ik me moe en dacht ik dat het goed zou zijn om even rustig in bed te gaan lezen. Van het lezen kwam niet veel terecht omdat ik na drie regels gelezen te hebben, als een blok in slaap viel. Drie uur later werd ik wakker en ik besefte dat ik het grootste gedeelte van mijn dag had verspild. Om het goed te praten in mijn hoofd, ga ik er maar gewoon vanuit dat ik het nodig had waardoor ik nu weer effectiever kan werken. Zoals ik al in eerdere blogs schreef is slaap ontzettend belangrijk voor mij, omdat ik weet hoeveel van mijn effectiviteit er vanaf hangt, het helpt me om mij beter kunnen concentreren in welk moment dan ook, zodat ik niet continu met mijn hoofd ergens anders ben als ik ergens mee bezig ben. Uiteindelijk kun je pas echt van een moment genieten als je er dan ook echt fysiek en vooral mentaal bij aanwezig bent. 7 uur slaap is voor mij het minimum, het liefste 8 uur. De eerste week in Londen was voor mij op dit gebied een zootje, dus ik heb besloten om een wekker te zetten voor mijn bedtijd. Naja niet precies voor mijn bedtijd, maar het alarm gaat af op het moment dat ik mij klaar moet gaan maken voor de nacht, waaronder het schrijven in mijn 'dagboek', dat ik heb ingevoerd in de tweede week. Maar goed, back to flow. Vandaag ben ik op ontdekkingstocht gegaan met mijn fiets in de omgeving waar ik woon, met mijn positieve psychologie boek op zak. Terwijl ik op een grasveld zat las ik over Flow, wat uit het werk van een onderzoeker komt met een hele ingewikkelde naam. Door het boek werd ik aan het denken gezet over wat flow eigenlijk inhoud en op welke momenten ik het zelf ervaar. Flow kan worden ervaren op het moment dat je iets aan het doen bent waar je helemaal in opgaat. Het kan iets zijn waar je veel passie voor hebt, of bijvoorbeeld een opdracht die je maakt voor je studie of werk. Flow bevindt zich in het gebied tussen iets dat te VEEL uitdaging voor je is en iets dat te WEINIG uitdaging voor je is. Als het te moeilijk is, is er veel meer kans dat je verward raakt, door de bomen het bos niet meer ziet en je geeft hierdoor eerder op. Als is te makkelijk is voor je, is er kans dat je ontzettend verveeld raakt en je niet eens die moeite neemt om de activiteit of de opdracht aan te gaan. Denk er maar eens over na, heb je wel eens een opdracht gekregen voor je studie, waarbij je niet wist waar je moest beginnen en waardoor je uiteindelijk helemaal niets deed? Om in de FLOW staat te komen moet de juiste hoeveelheid aan uitdaging voor je hebben. Als je er eenmaal helemaal voor gaat, leidt niets je nog af en lijkt de tijd juist heel traag of heel snel te gaan. Als ik nadenk over momenten dat ik dit heb meegemaakt, kom ik op veel vooral verschillende momenten. Zo heb ik dat bijvoorbeeld tijdens een voetbaltraining, maar het kan ook voorkomen als ik luister naar iets over positieve psychologie in een podcast of tijdens colleges. Steeds meer lijk ik het mee te maken tijdens het schrijven van deze blog. Toch ben ik vaak nog met andere dingen bezig in mijn hoofd; heb ik misschien een berichtje gekregen op whatsapp? moet ik eigenlijk nu een boodschappenlijstje maken? welke mensen moet ik nog terug mailen? Soms heb ik het idee dat ik alles tegelijk moet doen, terwijl is bewezen dat mensen beter functioneren als zij zich met één ding tegelijk bezig houden en dat multitasken niets meer is dan een fabel. Heb jij wel eens gehoord van flow? In welke momenten heb jij iets zoals dit ervaren in jouw leven? Waar heeft dit zich voorgedaan in de afgelopen weken bij jou? Neem even 1 minuut de tijd om hier over na te denken. Begin je weleens ergens aan met de intentie om in flow te raken? Dit laatste vind ik ontzettend interessant omdat ik denk dat je zelf veel kunt doen aan je omstandigheden die er aan bij kunnen dragen dat jij (langer) in een flow staat komt. Zo heb ik gemerkt dat als ik mij afzonder om mijn blog te schrijven, mijn telefoon weg leg en misschien een uur de tijd neem om dit te schrijven, dat ik dan veel makkelijker gaat dan dat ik kleine pauzes tussendoor neem om andere dingen te doen. Soms zijn we niet altijd passioneel om aan een opdracht te werken. Wat voor mij hier een hulpmiddel is geweest is; de pomodoro techniek. Dit kan een ontzettend effectief middel zijn om je een zetje te geven in de goede richting van FLOW. Dus mocht je hier geïnteresseerd in zijn, moet je binnenkort iets belangrijks inleveren of wil je effectiever werken, neem dan zeker een kijkje op de onderstaande link:https://francescocirillo.com/pages/pomodoro-technique 

Anders zijn, deze titel kwam op in mijn hoofd op het moment dat ik mijn blog wilde gaan schrijven. In eerste instantie dacht ik; nee daar heb ik eigenlijk niks over te schrijven, maar omdat het zo plotseling in mij op kwam, begon ik er toch over na te denken. Iedereen heeft de uitspraak vast wel eens gehoord; 'wees maar jezelf' er zijn al genoeg anderen. Deze blog doet me denken aan de blog die ik heb geschreven over authentiek zijn, maar er zit naar mijn idee toch een beetje een andere smaak aan dit onderwerp. Er zit iets paradoxaals aan 'anders zijn'; aan de ene kant wil je graag jezelf zijn en anders zijn dan anderen, maar aan de andere kant wil je ook graag geaccepteerd worden door anderen, waardoor je je natuurlijk gaat aanpassen aan de groep waarin je je bevindt. En ja er zijn mensen die zeggen dat ze zich voor niets en niemand aanpassen, maar ik vraag mij af in hoeverre dit effectief is. Misschien voel je je beter doordat je altijd bij jezelf blijft, maar loop je de kans op mooie contacten mis. Wel denk ik dat het in deze tijd gedoogd is om anders te zijn en daarbij dan ook niet mee te gaan met de menigte. Denk maar eens aan de hipstercultuur die zich de afgelopen jaren steeds meer heeft ontpopt. Het ironische hieraan vind ik dat er nu bijna zoveel 'hipsters' lijken te zijn dat ze eigenlijk niet eens meer heel origineel zijn met hun stijl. In de meeste kledingzaken is de hipsterstijl in grote getalen kledingstukken te vinden. We hebben het gevoel dat we anders moeten zijn, waarom? Mogelijk heeft dit iets te maken met het feit dat we allemaal  een besef hebben wie we zelf zijn, je kunt alleen meemaken wat je zelf kunt ervaren, niet wat anderen voelen, ruiken etc. Hierdoor heb je mogelijk ook een gevoel dat jij anders bent dan anderen. Eigenlijk ben ik hier maar aan het speculeren, maar ik wil mijn gedachtes hier graag over delen, heb jij het idee dat je anders bent dan anderen? Wil jij anders zijn dan anderen of vind je het comfortabeler om mee te gaan met de grote massa? Heb je hier uberhaupt wel eens over na gedacht?

Nu ik iets meer dan een week in Londen ben, ben ik begonnen met de voorbereidingen van mijn Master. Het was een ontzettend drukke week die echt voorbij is gevlogen. Al eerder deze week wilde ik mijn blog schrijven, maar er is zoveel bij me binnen gekomen dat ik het heel moeilijk vind om te bedenken waar ik over zou moeten schrijven. Ik wilde het in eerste instantie graag hebben over het aanleren van nieuwe gewoontes, omdat ik eens ergens gelezen heb dat het heel effectief kan zijn om nieuwe gewoontes in te zetten als je omgeving/situatie veranderd. Dit wil ik heel graag doen maar met alles wat er om mij heen gebeurd heb ik nog het idee dat ik geleefd wordt. Hier had ik afgelopen week een gesprek over met iemand die hier ook op de campus woont. We vroegen ons af hoeveel mensen er op deze studie, of misschien wel op de wereld, er zijn die eigenlijk helemaal niet doen waar zij zelf gelukkig of energie van krijgen. Hoeveel mensen worden er wel niet geleefd doordat zij per ongeluk in een bepaald leven zijn gerold? Misschien moet ik dit niet te zwart wit zien. Er zijn waarschijnlijk mensen die doen wat ze leuk vinden, maar er misschien nog nooit over na hebben gedacht dat iets anders misschien nog beter zou passen bij hen. Het is ook niet zo makkelijk; wanneer je nog vrij jong bent moet je al kiezen welke richting je op wil, qua werk. Als mensen vragen wat je later wil worden, doelen zij meestal op één specifiek beroep, terwijl jouw interesses door de jaren gigantisch kunnen veranderen. Naar mijn idee zouden we die gedachte van één beroep in de toekomst los moeten laten en ons meer richten op datgene waar NU onze interesse in ligt. Door hier continu over na te denken en hierbij stil te staan is het bijna onmogelijk om in een baan te belanden die de energie uit je trekt, wat zich had kunnen voltooien als een burn-out. Waarom was ik hier ook alweer over aan het schrijven? O ja ik wilde graag wat meer inzoomen op wat Positieve Psychologie nu eigenlijk is en waarom ik denk dat Positieve Psychologie in de toekomst in alle levensgebieden gaat worden toegepast. Je krijgt nu eenmaal waar je je op focust en in de PP richt je je op datgene wat je wel wil (bereiken). Uiteindelijk willen we wat we willen en niet wat we niet willen. Gisteren ben ik naar de bibliotheek geweest in Stratford en daar heb ik gelezen uit verschillende boeken die allemaal over Positieve Psychologie gaan. Het was voor mij heel interessant om te lezen over het ontstaan hiervan en de Historische tijdlijn. Er wordt gezegd dat Positieve Psychologie is ontstaan rond 1990 door het werk van Martin Seligman, maar eigenlijk wordt deze methode al sinds de tijden van de Grieken gebruikt. Zij keken naar hoe zij hun atleten zo konden trainen dat zij het allerbeste uit zichzelf konden halen. Toch is het bijna logisch dat PP zo laat boven water is komen te drijven in de Psychologie. Er zijn nou eenmaal veel negatieve gebeurtenissen geweest in de wereld, wat maakte dat mensen geïnteresseerd waren in de reden waarom deze ontstaan zijn. Wat is er psychologisch mis met mensen dat er bijvoorbeeld oorlogen ontstaan. Omdat er zoveel leed is en is geweest in de wereld willen mensen ervoor zorgen dat dit leed verdwijnt, wat door de reguliere psychologie wordt aangepakt. Wat is het probleem nu eigenlijk precies en hoe kunnen we dit oplossen, waren de vragen die vooral gesteld werden. Het later naar boven komen van PP heeft ook met de Negativity Bias te maken die mensen hebben, die je helpt om te overleven; door van het slechtste uit te gaan ben je ook voorbereid op het meest verschrikkelijke (dodelijkste) wat er kan gebeuren. Dit heeft er evolutionair voor gezorgd dat alleen de mensen met een NB zijn overgebleven op deze wereld. We zijn er dus sterk naar geneigd om op te lossen wat fout gaat. De laatste jaren is PP ontzettend populair geworden, wat naar mijn idee ook komt doordat de focus zo lang op het negatieve heeft gelegen. Het is belangrijk dat er zowel oog is voor de negatieve als positieve kanten van mensen, dat dit in balans is. Hier kan niet zwart-wit naar worden gekeken, want geen enkel persoon is enkel goed of slecht, ondanks dat dit wel zo kan lijken.Het opkomen van de PP is naar mijn idee voor een deel af te leiden aan het feit dat er over het algemeen heel erg veel welvaart is over de wereld en dat dit ons de kans en de ruimte geeft om verder te kijken dan het leven van een normaal/oké leven. Positieve Psychologie gaat naar mijn idee om; alles uit het leven halen, het leven van een voor jou zou goed mogelijk leven met daarbij het (leren) kunnen omgaan met al het negatieve en positieve wat je tegen gaat komen in je leven. Het daagt je uit om verder te kijken naar wat jouw unieke eigenschappen zijn, waar jij nu echt gelukkig van wordt en betekenis uit haalt in jouw leven. Veel mensen denken dat het te laat is om hier echt voor te gaan en vinden het realistisch en doen daarom alsof het niet bestaat. Ik hoop dat mensen, al dan niet door positieve psychologie, de wil en moed vinden om hun ogen te openen en er eens bewust van te worden waar ze staan in het leven en waar zij nu werkelijk echt heen willen. Dit kan mogelijk vaag klinken, maar dat vind ik het waard als ik hier ook maar iemand mee aan het denken kan zetten. Volgende week starten de eerste echte lessen van de Master en ik heb er ontzettend veel zin in. Het bijzondere is dat ik nog steeds bijna niet kan geloven dat ik hier kan met alles wat er vorig jaar gebeurd is; wat ik ga studeren is datgene wat mij heeft geholpen om mijn leven weer op de rit te krijgen. Ik weet dat het werkt en ik hoop dat hier in de toekomst nog heel veel meer mensen door geholpen gaan worden. Afgelopen week heb ik mijn eerste podcast opgenomen. Als je die nog niet hebt geluisterd kun je hieronder een link vinden:https://soundcloud.com/user-418469924/my-story-to-positive-psychology 

Zo het is bijna zover, vannacht vertrek ik met de auto richting Londen. Iets meer dan zes uur in de auto moet mij op de campus terecht laten komen. Al maanden leef ik naar dit moment toe en ik merk aan mezelf dat ik gemengde gevoelens over dit alles heb. Er was voor mij geen twijfel mogelijk dat dit de studie is die ik moet gaan doen, die echt bij mij past, maar toch lijkt het allemaal een beetje onwerkelijk. Mijn hele leven laat ik hier achter om een nieuw avontuur aan te gaan. Sommigen zeggen; 'O anderhalf jaar, dat is niet zo veel' en anderen vragen of ik mijn familie, vrienden en mijn vriend niet ontzettend ga missen. Eerder had ik daar nog niet eens zo over na gedacht. Hier stond ik heel nuchter tegenover; het vindt zijn weg allemaal wel weer en anders maar niet, dat is ook nog niet eens een ramp. Tijdens mijn coaching colleges is het eens aan bod gekomen dat mensen moeilijk tegen verandering kunnen in hun leven. Dit schijnt te komen doordat verandering mogelijk gevaar met zich meebrengt. Hierdoor zul je eerder op de plek blijven waar je nu bent en blijven doen wat je altijd doet, dan dat je gaat zoeken naar andere (of misschien wel betere) zaken waar je je mee bezig zou kunnen houden. Als je aan iets nieuws begint is er een kans dat je faalt, wat ook iets is dat liever uit de weg wordt gegaan. Tijdens mijn afstudeeronderzoek, bij een project voor vroeg school verlatende jongeren, viel het op dat veel jongeren niet hun mond open durfde te trekken omdat zij bang waren dat ze iets verkeerds of doms zouden zeggen. Het is mij bijgebleven dat de coach tegen de groep vertelde dat je soms fouten MOET maken om verder te komen. Als je het nooit probeert maak je geen fouten, maar dan zul je ook nooit komen bij datgene wat je eigenlijk graag echt wil. Als je verandering wil doorvoeren in je gewoontes, kan dit erg veel moeite kosten. Hoe kan dit? Het is bewezen dat we meer dan tachtig procent van wat we doen onbewust is. Je maakt hier dus zelf niet per se bewuste keuzes in wat je wel wil. De meeste gedachten die we gisteren hebben gehad, zijn exact de gedachtes die we vandaag hebben. Deze gewoontes hebben een essentiële functie doordat zij ons veel energie besparen. Het kost energie om beslissingen te maken en door elke dag eerder gemaakte beslissingen te gebruiken om vooruit te komen, kan de over gebleven energie op een nuttigere manier ingezet worden. Veel mensen ervaren weerstand als zij iets willen veranderen in hun (dagelijks) leven. Dit kan als onprettig worden ervaren waardoor er kans is dat je stopt met het uitvoeren van je nieuwe acties en terug valt in je oude gewoontes. Wat heb je nu werkelijk  nodig om succesvol verandering door te voeren en dit in stand te houden? Ik wil niet zeggen dat het voor iedereen en in iedere situatie moeilijk is om iets nieuws te gaan proberen. Naar mijn idee hangt het van verschillende factoren af of je hierin succesvol zult zijn. In hoeverre ben je gemotiveerd om datgene na te streven waar je mee bezig bent? Heb je genoeg kennis en kunnen om de 'taak' uit te voeren? Zijn er hulpbronnen in de buurt die je kunnen ondersteunen in de overgang? Als we veranderen stellen we ons kwetsbaar op omdat we uit onze comfort zone stappen. Veel mensen willen wel veranderen maar willen deze onoverkomelijke kwetsbaarheid vermijden. Dit lijdt ertoe dat je in strijd met jezelf, jezelf gaat saboteren en je noodgedwongen op de plek blijft waar je altijd al geweest bent. Vaak wordt er gezegd dat er een struggle (strijd) nodig schijnt te zijn om iets moois te creëren. Een voorbeeld hiervan is de pijn die een vrouw heeft bij het baren van een kind. Nadat zij de bijna ondraaglijke  pijn heeft doorstaan, krijgt zij hier ZO veel voor terug. Of een vlinder die moeite moet doen om uit zijn pop te breken. Echter kun je het gevoel hebben dat je door een soort strijd zou moeten gaan, maar is dit in werkelijkheid helemaal niet nodig. Waarom zou je niet direct kunnen doen wat je echt wil? Waarom ga je er niet gewoon voor en zorg je dat het lukt. Naar mijn idee worden veel mensen op hun plek gehouden door perfectionisme; het gevoel dat je iets helemaal tot in de punten uitgedacht of geregeld moet hebben. Hierdoor kun je de taak als een enorme berg gaan zien waardoor je uiteindelijk helemaal geen stappen maakt. Het is naar mijn idee beter om kleine (of grote) stappen te blijven maken, in plaats van dat iedere stap perfect is. Want als we hier eens eerlijk naar kijken; wanneer is iets nou perfect genoeg om uit te het uit te voeren? Toch is ook dit niet zo zwart-wit omdat het soms ook juist heel effectief kan zijn om perfectie na te streven. Echter dien je niet te vergeten dat perfectie ook maar subjectief is, dat dit voor iedereen weer anders is. Als je ergens tot in de top voor bent gemotiveerd en alles uit jezelf wil halen, kan perfectie een maat staaf zijn, waarin je je bewust moet zijn welk effect dit heeft op jouw progressie. Als ik vanuit dit naar mijzelf kijk, kan ik zo een aantal voorbeelden opnoemen. Bijvoorbeeld het starten van deze website; ik had weinig ervaring met het vormgeven van een website en ik had nog nooit eerder een blog geschreven. Sommige mensen zeggen dat ik te jong ben om te starten op deze manier en dat ik goed moet weten hoe ik mijn acties moet timen. Met andere woorden: ben je niet even te vroeg begonnen, moet je je eerst niet verder ontwikkelen? Door hier gewoon mee te gaan starten, heb ik mezelf erbij neergelegd dat het allereerste dat ik schrijf misschien niet van wereldniveau is, maar dat ik hier gedurende het proces in zal groeien. Als ik nu terug kijk naar mijn eerste blogs zie ik al een ontzettende vooruitgang, wat ik nooit had kunnen bewerkstelligen als ik hier pas over een jaar mee zou kunnen beginnen. Ik vraag mij af of jij wel eens iets niet gedaan hebt omdat je dacht dat het misschien niet zou lukken. Wat als je het wel gedaan had en het je wel gelukt was? Dit vraag ik niet om je een schuldgevoel aan te praten, maar ze zeggen niet voor niets: je kunt beter spijt hebben van de zaken die je wel gedaan hebt dan datgene wat je niet hebt gedaan. 

Wat wil ik graag overbrengen op anderen? Waar hou ik mij nu zelf in mijn leven mee bezig eigenlijk? Dit zijn vragen die ik mezelf net heb gesteld en daaruit kwam voort dat ik het graag wil hebben over niets doen. Dit lijkt in het eerste opzicht misschien een heel leeg en saai onderwerp, maar ik denk dat hier zeker meer over is aan en op te merken dan dat je in eerste instantie zou denken. Iets meer dan een week terug, had ik mijn laatste dag bij het schoonmaakwerk dat ik voor een aantal weken heb gedaan. Ik realiseerde mij dat ik nu ontzettend veel tijd had om alles te doen wat ik nog graag wil voordat ik naar Londen vertrek. Blog schrijven, mijn online cursus afronden, een begin maken aan een eigen podcast en veel doen met vrienden en familie. Dit lijkt misschien op de blog die ik heb geschreven op verleidingen, maar ik wil hier een ander licht schijnen op het gene dat je doet als je niet doet wat je eigenlijk echt zou willen doen. In plaats van actief te werken aan wat je wil of mogelijk actief een probleem oplossen, eerder een passieve activiteit te ondergaan of passief met je problemen om te gaan. Wat ik bij mezelf de afgelopen week heb gemerkt is dat ik snel kan kiezen voor het passieve, omdat dit de makkelijkste en meest bevredigende keuze lijkt in het moment. Het kijken van een film of het uit de weg gaan van een 'moeilijk' gesprek, zijn op het moment zelf heel prettig, maar kunnen op lange termijn zorgen voor minder welzijn omdat er niet actief wordt gewerkt aan het oplossen van het probleem.Ik ben erachter gekomen dat het voor mij persoonlijk lastig was/is om de scheidingslijn te zien, of aan te voelen, tussen het hebben van een rustmomentje of het passief omgaan met bepaalde zaken. Hier ben ik mij wel steeds bewuster van geworden doordat ik hier het afgelopen half jaar aandacht aan heb besteed. Op het moment dat de activiteit die ik doe energie geeft, weet ik dat ik een echt oplaad of rustmomentje heb. Als ik voel dat de energie uit mijn lichaam is gezogen, weet ik dat ik eigenlijk misschien beter iets anders had kunnen doen om mijn energie op pijl te houden. Dit klinkt vrij simpel, maar ik denk dat veel mensen hier totaal niet bij stilstaan en dat zij worden geleefd door de dag en de anderen om hen heen. Hoe zit dit voor jou? In hoeverre ben je bewust van waar je wel en geen energie van krijgt? In deze tijd is er continu en overal informatie te vinden over van alles en nog wat. Onze telefoons staan nooit stil. Er is altijd wel iemand die je een berichtje heeft gestuurd, een nieuwe foto heeft geplaatst of er is weer een nieuwe nieuwsupdate. Het laatste waar we naar kijken voordat we gaan slapen en het eerste waar we mee wakker worden is onze telefoon. Nu denk je waarschijnlijk; dit heb ik al zo vaak gehoord, hoezo moet je dit hier nog eens benoemen (dit weet ik omdat ik het zelf al 100 keer gehoord heb). Ik wil dat je erover nadenkt wat dit voor jou betekent in jouw leven. Zou je minder op je telefoon willen zitten? Zo ja, waarom doe je dat dan niet? Wat zou je doen met de tijd die je overhoudt

Iets minder dan een jaar geleden startte ik met mijn keuzemodule coaching tijdens mijn afstudeerjaar. Tijdens de eerste les was ik direct verkocht aan coaching door de verschillende theorieën hierachter. Zo ontzettend veel herkenning zag ik in alles wat er werd verteld, doordat dit voor een groot gedeelde overeenkwam met datgene wat mij eerder zelf had geholpen om mijn problemen om te vormen naar een nieuw toekomstperspectief. Dit had ik nog nooit meegemaakt in mijn gehele studieperiode; ik printte alle stof uit die ik kon vinden voor de module en begon direct met het doorlezen hiervan. Ik keek uit naar iedere les omdat ik diep van binnen weet dat coaching iets is dat mensen ECHT verder kan helpen in hun leven. Het viel mij op dat ik vragen stelde in de lessen en mij echt inzette tijdens het maken van opdrachten. Maar dit was niet genoeg voor mij; ik wilde meer weten en leren. Al eerder, nog voordat ik met coaching begon, had ik erover nagedacht om de tijd tijdens mijn schoonmaakwerk op een effectievere manier te benutten. Hierdoor kwam het idee naar boven om misschien een audio taalcursus te volgen, maar dit idee kwam nooit echt van de grond. Op het internet was ik aan het zoeken naar online cursussen over psychologie en coaching, en hierin vond ik een aantal die mij wel aanspraken, maar deze kostte nog een flinke smak geld. Ik besloot om mijn docent coaching hier eens raad om te vragen, mogelijk wist hij of deze luistercursussen het geld waard waren; Nou zei hij; 'Ik leer eigenlijk het beste als ik mensen over een bepaald onderwerp hoor praten. Ik vroeg waar hij dat dan deed en hij gaf aan dat hij wel eens naar podcasts luisterde via een pocast app als hij bijvoorbeeld onderweg was in de auto. Een podcast? daar had ik nog nooit van gehoord.Nadat mijn docent wat tips had gegeven voor een aantal podcasts, begon ik met luisteren tijdens mijn eerstvolgende dag met het schoonmaakwerk. De eerste podcasts die ik luisterde waren Engelstalig, waar ik in het begin moeite mee had om alles een beetje te kunnen begrijpen. Nu dat ik ongeveer een half jaar lang bijna elke dag een Engelstalige podcast luister, lijkt dit bijna een tweede moedertaal geworden als het gaat om luisteren. Naast dat mijn Engelse taal grote sprongen heb gemaakt, verkrijg ik ontzettend veel informatie vanuit deze podcasts. Voor het grootste deel luister ik podcasts over persoonlijke ontwikkeling, coaching, (positieve) psychologie, inspiratie, spiritualiteit (denk hierbij niet te direct dat ik zweverig ben), ondernemen, seksualiteit, geluk en succes. Deze podcasts helpen mij om na te denken over deze onderwerpen en mij hier een eigen mening in te laten vormen. Het is naar mijn idee belangrijk dat je niet zomaar alles aan neemt wat er gezegd wordt. Dit geld voor podcasts, maar ook voor alle andere bronnen waar informatie vandaan komt. Alle informatie die je leest, ziet of luistert is vormgegeven vanuit het perspectief van de persoon die het heeft geproduceerd. Als het nu gaat om het dagelijkse nieuws, een documentaire of zelf ook het lezen van een blog zoals deze. Neem niet klakkeloos aan wat er gezegd wordt en probeer de informatie eens te doordenken op wat nu de eigenlijke waarheid is. Dat ik begon met podcast ben ik de hele app gaan afstruinen voor podcasts die mij interessant leken. Dit maakte dat ik mij direct op meer dan 100 podcats had geabboneerd. Ondanks dat ik niet veel meer in de ene was geïnteresseerd dan de ander, heb ik het de meeste tijd gehouden bij ongeveer zeven podcasts. Het lukte mij om deze podcasts te volgen en mij vast te houden, maar het zat mij toch wel dwars dat ik niet naar die andere potentieel goede podcasts luisterde. Op het moment dat ik te horen kreeg dat er schoonmaakwerk voor mij klaar stond, wist ik dat dit het moment zou zijn om de hele lijst van geabboneerde podcasts door te lopen, waarna ik de meeste interessante in mijn lijst kon laten en waarna ik vaarwel kon zeggen tegen degene waar ik op dit moment minder waarde aan hecht. Nu, drie weken later, heb ik meer dan 100 podcasts beluisterd en er zijn een 10 podcasts die mij het meeste zijn bijgebleven en waar ik zeker mee door ga met luisteren (Ze staat niet op een bepaalde volgorde);Engelstalig:1. All in The Mind - AMC RN ( bijna 26.000 geabboneerden) 2. Happier With Gretchen Rubin (meer dan 50.000 geabboneerden)3. Hidden Brain (meer dan 300.000 geabbonneerden) 4. Sex with Emily (bijna 17.000 geabboneerden)5. Sexy Soul Radio (Vrouwen transformatie coach)6. Speaking of Psychology (bijna 8.000 geabonneerden)7. The Joe Rogan Experience (rond 760.000 geabonneerden) Nederlands8. Leven Zonder Stress (bijna 3.500 geabboneerden)9. 100% Inspiratie Pocast - Thijs Lindhout (meer dan 1.000 geabboneerden) 10. Praten over Bewustzijn (en nee, niet het zweverige gedoe)Naar mijn idee zijn er nog veel mensen die niet van podcasts afweten of die er wel vanaf weten maar er toch niet naar luisteren. Dit vind ik zonde omdat er podcasts te vinden zijn in bijna alle interesse gebieden en de meeste podcasts zijn up to date en ervoor gemaakt om je te informeren over een bepaald onderwerp. Luister jij weleens een podcast? Welke luister jij dan? Wat denk jij dat iemand of jijzelf uit een podcast kan halen? Kun je echt leren van een podcast en wordt je hier ook daadwerkelijk slimmer door? Deze laatste twee vragen houden mij de laaste tijd bezig. Aan mijzelf heb ik gemerkt dat ik hier ontzettend veel kennis uit haal en dat ik hierdoor voor een deel door wordt gevormd als mens. Ik vraag mij af of hier wel eens onderzoek naar is gedaan. Laats hoorde ik iemand zeggen dat ze eigenlijk meer podcasts zou moeten luisteren en ik vraag mij af of dit voor meer mensen het geval is. Als dit zo is, op welke momenten zou jij meer podcasts kunnen luisteren in jouw leven?

Over dit onderwerp heb ik vandaag een podcast geluisterd die mij echt heel erg aansprak. Visie kan verschillende dingen betekenen zoals visie als in het kijken met je ogen. In deze blog wil ik het hebben over visie in de zin van het zien van waar je naartoe wil, wat je graag wil in je leven. Iedereen heeft een bepaald beeld bij het ideale leven en ik denk dat het een uitdaging is om erachter te komen hoe dit voor jou eruit ziet. Als je je niet focust op waar je naartoe wil, kun je zomaar ergens anders belanden. Hierdoor is het naar mijn idee heel waardevol om eens na te denken over wat jij voor toekomstbeeld je voor jezelf ziet. Zo in mijn omgeving krijg ik de indruk dat niet veel mensen er mee bezig zijn om dit beeld specifiek voor zich te zien. Veel mensen nemen naar mijn idee het leven zoals het komt en proberen in het moment te leven. Nu zeg ik niet dat in het moment leven een slecht iets is, integendeel. Door in het moment te leven en dit te ervaren met al je zintuigen, kun je naar mijn idee het meeste genieten in het leven zonder dat je leven aan je voorbij raast. Echter denk ik dat het wel van belang is om in dit moment een toekomstbeeld van jezelf en je leven te hebben, want anders doe je mogelijk in het moment niet eens wat je zelf echt zou willen doen omdat je hier niet over na hebt gedacht. De podcast die ik vandaag luisterde ging heel erg over het vinden van jouw roeping, wat ben jij hier om te doen volgens god. Nu ben ik zelf niet gelovig opgevoed, dus het eerste wat in mij op kwam was dat ik dat allemaal veel te zweverig vond. Toch denk ik dat het vrij effectief kan zijn om je eens af te vragen waarvoor jij hier bent gekomen op aarde (alsnog een beetje zweverig maar kijk hier doorheen). Wat is jouw doel in het leven? Wat zou jij doen in het leven als je op je best bent en hoe ziet dit er dan specifiek voor jou uit? Dit zijn essentiële vragen die veel mensen vermijden om aan zichzelf te stellen, wat naar mijn idee komt doordat mensen bang zijn om erachter te komen dat ze op dit moment eigenlijk totaal niet doen wat hun nu echt ligt. Om dit iets specifieker te maken ben ik aangelopen tegen een manier waarop jij erachter kunt komen, hoe jij zou willen dat jouw leven eruit ziet. Vaak weten mensen heel goed wat ze niet willen, maar totaal niet wat ze nu eigenlijk wel willen. Denk er eens over na welk cijfer jij verschillende gebieden in jouw leven zou geven (relaties, financiën, werk, lichamelijke/geestelijke gezondheid, of elk ander gebied dat je kunt bedenken). Laat ik mijzelf als voorbeeld gebruiken; op het moment geef ik mijn werk een 4, omdat ik schoonmaakwerk aan het doen ben wat niet bepaald past bij mijn afgeronde HBO Maatschappelijk Werk opleiding. Gewoonlijk zou er nu door een coach gevraagd worden wat ik zou kunnen doen om die 4 te veranderen naar een hoger cijfer. Hier wil ik mij alleen nog niet op richten omdat deze blog meer gaat over hoe ik wil dat die 10 eruit gaat zien in plaats van wat ik hiervoor moet doen. De truc is om een beeld te schetsen van deze ideale situatie en op te schrijven/tekenen hoe die 10 er voor mij uit zou zien als het om werk gaat. Ondanks dat ik weet dat mijn werk/studiesituatie gaat veranderen, omdat ik over bijna drie weken naar Londen verstrek voor mijn Master, ga ik een poging doen om mij een voorstelling te doen van de 10. Hier een aantal punten die voor mij voor die 10 zouden zorgen: Dagelijks coaching gesprekken houden met individuen, Aantal keer per week trainingen en workshops verzorgen, Werken op inspirerende/afwisselende plekken. (of misschien mijn eigen plaats), Werken met mensen die gepassioneerd zijn om verder te komen en hun doelen te bereiken, Een vaste dag hebben waarop ik administratieve werkzaamheden doen, zodat ik mij voor de rest van de week op andere zaken kan richten. Het kan behulpzaam om deze punten in de tegenwoordige tijd op te schrijven, zodat het meer gaat voelen alsof je jouw droom situatie al hebt bereikt. Wat ik merk bij mijzelf en bij coachingsklanten, bij het inbeelden van een Visie, is dat er al direct allerlei zaken bij worden gehaald waardoor het bereiken van deze visie onmogelijk zou zijn. In deze fase is het juist belangrijk om eens vrij na te denken over wat je nu echt wil, hierin creatief te zijn en verder te kijken. Het kan helpen om er gewoon eens voor te gaan zitten en de vraag aan jezelf te stellen: Hoe ziet mijn leven er (op dit gebied) idealiter uit (in de toekomst)? Als je er echt voor gaat zitten en je hierop concentreert wordt dit ook wel meditatie genoemd, maar eigenlijk wilde ik dit woord vermijden omdat ik in mijn omgeving merk dat dit woord veel weerstand oproept. Deze blog heb ik vooral geschreven omdat ik je er wat bewuster over na wil laten denken wat je NU eigenlijk aan het doen bent en in hoeverre dit is wat je zou moeten doen (als je kijkt naar jouw visie op het leven). Je hoeft je niet gedwongen te voelen om hier echt diep in te duiken als je deze blog leest, maar naar mijn idee kan het ontzettend waardevol zijn om hier eens bij stil te staan. 

Verleidingen, dit is een onderwerp die ons allemaal aangaat. Als ik naar mezelf kijk ben ik in mijn leven vele verleidingen tegen gekomen. Wat ik versta onder verleidingen? Nee daarmee bedoel ik niet direct de dames of heren van Temptation Island. Alles wat we willen, waarvan we weten dat we het eigenlijk beter niet zouden moeten doen, kan verstaan worden onder een verleiding naar mijn idee. Het ironische aan het schrijven van deze blog is dat ik net tussendoor avond heb gegeten en het daarna niet kon opbrengen om verder te gaan schrijven. In plaats daarvan ben ik, ja ik weet het het is heel erg, filmpjes gaan kijken op youtube over Temptation Island Vibs en over ongeveer een half uur begint mijn voetbaltraining, waardoor ik weer niet verder kan met schrijven. Waarom doen we dingen waarvan we het eigenlijk liever niet doen omdat we weten dat het niet per se goed voor ons is, maar als we er mee bezig zijn het toch zo goed voelt? Het leegeten van een zak chips, drop of chocoladekoekjes, iets wat we allemaal wel eens in de zoveel tijd doen. Tijdens mijn middelbare schooltijd en mijn studie, kon ik mezelf tijdens de toets of tentamenweken helemaal vol eten. En ik was niet de enige. Om mij heen hoorde en hoor ik nog steeds dat mensen gaan eten op het moment dat zij zich vervelen, terwijl ze totaal geen honger hebben of als studie-afwijkend gedrag. Dit komt naar mijn idee voort uit het feit dat je geen idee of focus hebt op datgene wat je nu eigenlijk echt wil en waarom. Hier is niet over na gedacht, of alles wat er moet gebeuren is je opgelegd van buitenaf. Naast dat je verleid kunt worden om te eten, zijn er natuurlijk nog veel meer zaken waar afleiding in kan worden gevonden. Drank, seks, drugs, social media, Netflix en waarschijnlijk nog veel meer verleidingen kunnen ervoor zorgen dat je niet doet wat je in eerste instantie bedacht om te gaan doen. Als je eraan begint is het moeilijk om te stoppen, doordat je er helemaal in opgaat (vooral als het gaat om social media en Netflix, wat ik zo om mij heen hoor). Nog één aflevering en dan ga ik slapen, zeg je na een heel seizoen te hebben gekeken en als je op je telefoon kijkt zie je dat het ineens 02:00 is. Ik zeg niet dat al deze zaken per definitie slecht voor je hoeven te zijn. Veel mensen gebruiken deze 'verleidingen' als een verzetje of als het relaxmoment van de dag. Mijn vraag is: hoeveel rust je hier nu echt van uit? Het kan heel mooi zijn om helemaal op te gaan in een serie, maar ik kan me herinneren dat het voor mij voelde alsof de energie uit mij was gezogen als ik de halve nacht mijn favoriete serie had zitten kijken. Het blijft namelijk (bijna) nooit bij één aflevering, want zo zijn die series gemaakt, dat je steeds door wil blijven kijken door de welbekende cliffhangers. Naar mijn idee is het ontzettend belangrijk dat er een balans is tussen inspanning en ontspanning, maar hierbij moet je je wel bewust zijn van de zaken waar je echt ontspanning uit bevindt. Op het moment dat verleidingen andere (basis)behoeftes, jouw grenzen of jouw waarden in de weg zitten, denk ik dat er gekeken moet worden naar hoe jij dit kunt veranderen. Soms wordt er naar mijn idee niet genoeg bij stil gestaan dat voldoende slaap, gezonde voeding en gezonde sociale contacten de bouwstenen zijn voor een gezond en gelukkig leven. Deze elementen zijn de belangrijkste factoren in het voorkomen van een tal aan klinische problemen als depressie en angststoornissen. Deze basiselementen kunnen naar mijn idee in geen enkel opzicht gecompenseerd worden door bijvoorbeeld medicijnen. Graag wil ik nog wat meer uitweiden over verschillende verleidingen in het dagelijks leven, maar ik ga eerst eens te voetbal trainen. Paar uur later, ik ben er weer. Ja waar wil ik het nu nog graag over hebben als het gaat over verleidingen? Veel mensen voelen zich schuldig nadat zij hebben toegegeven aan een verleiding of zichzelf hierin verliezen. Je bent eigenlijk bijna zwak als je een verleiding de overhand laat nemen. Iets in mijn hoofd zegt mij dat dit mogelijk iets te maken kan hebben met de prestatiemaatschappij waar wij in leven. Mensen en waarschijnlijk vooral jijzelf verwacht heel veel van jou. Je wilt het goed doen op school, op werk, in je relaties en op allerlei andere gebieden in je leven. Hier past toegeven aan verleidingen natuurlijk niet echt bij. Maar waarom zijn we zo streng voor onszelf? Ik denk dat het komt doordat we een zo goed mogelijk leven willen leiden en dat we dit ogenschijnlijk pas ervaren als alles in ons leven perfect gaat. Hier is een boodschap: we zijn allemaal mensen en iedereen doet wel eens iets waar je later spijt van hebt. In plaats van jezelf neer te halen en af te breken omdat je iets 'verkeerds' heb gedaan, is het bewezen dat het veel effectiever schijnt te zijn om een beetje mee te leven met jezelf. Dit heb je vast wel eens vaker gehoord: je moet tegen jezelf praten alsof je tegen een goede vriend praat die iets moeilijks heeft meegemaakt. Op deze manier kun compassie naar jezelf en jouw 'tekortkomingen' tonen. Toch is dit denk ik veeeeel makkelijker gezegd dan gedaan. We leven in een cultuur waarin het bijna als gevaarlijk voelt om je neer te kunnen leggen bij iets dat verkeerd gaat en dan hier ook nog eens zachtaardig tegenover jezelf over te zijn. Het gevaar zou er dan bijna zijn dat je niet leert van je fouten, als je jezelf hier geen straf voor geeft. Echter heb ik hierover een laatst een onderzoek gehoord, waaruit blijkt dat je dus eerder tot een oplossing komt als je aardig tegen jezelf bent. Je kunt accepteren wat zich heeft voortgedaan en hieruit vanuit een liefelijke kijk naar een oplossing zoeken. Dat ik vanochtend op de fiets zat dacht ik aan een voorbeeld waarin ik meer compassie naar mijzelf zou kunnen tonen. Nu heb ik afgelopen dinsdag, ja op een doordeweekse dag, iets te veel borrels gedronken die verkeerd vielen. Vandaag voelde ik me ontzettend stom omdat ik wist dat ik het met twee wijntjes ook wel erg gezellig zou hebben gehad. Hierdoor ben ik eerder naar huis gegaan, waarbij ik mezelf wel voor mijn kop kon slaan. Toch bedacht ik me dat ik niet verder zou komen als ik me hier rot over zou blijven voelen en het mezelf heel erg zou aantrekken. Door erover na te denken dat er meerdere mensen zijn die wel eens zulke avonden mee te maken en door er ook een beetje om te lachen kon ik mijn focus verzetten naar wat er wel allemaal gezellig was afgelopen weekend. Verder zou ik het nog wel meer willen hebben over andere verleidingen, maar hier ga ik in een toekomstige blog vast nog wel aandacht aan besteden. Voor deze blog wil ik je laten nadenken over op welke manier verleidingen in jouw leven een rol spelen? Wat zijn verleidingen in jouw leven? Hoe ga jij met verleidingen om? Hoe voel je je als je hebt toegegeven aan een verleiding en hoe reageer jij hierop?

Waar wil ik het graag over hebben in deze blog, is wat ik mezelf de afgelopen dagen heb afgevraagd. Het hebben over relaties kwam al eerder in mij op, maar ik wist niet of dit wel een onderwerp was waar ik genoeg over zou kunnen vertellen of dat het ook daadwerkelijk interessant zou zijn om te lezen wat ik hierover te zeggen heb. Graag wil ik door middel van deze blog ook meer inzicht geven in wat ik kan doen als coach en hoe ik jou verder zou kunnen helpen. Daarom kwam ook het idee naar boven om hier wat verder over uit te breiden. Ik vraag mij af of mensen, waaronder jij je wel realiseert wat coaching nu eigenlijk inhoudt. Oké dan ga ik het nu toch stiekem even over coaching hebben. Iedereen heeft bepaalde doelen in het leven en wil (naar mijn idee) uiteindelijk het beste uit zichzelf halen. Toch komt het vaak voor dat we dit niet doen doordat het niet goed lukt om prioriteiten te stellen. Als ik naar waar ik zelf wat coaching in mijn leven zou kunnen gebruiken, dan denk ik aan mijn vermogen om vol te houden als ik aan iets nieuws begin. Een coach kan vragen stellen waarom ik dit zo graag wil en hoe ik dit wil gaan aanpakken. Dit kan mij helpen om hier dieper over na te gaan denken dan dat ik alleen de wens heb om mijn gedrag te veranderen. Door te investeren in jezelf en door een stok achter de deur te hebben kun je op deze manier groeien. De laatste tijd lijken er wel steeds meer coaches te komen voor alles en nog wat. Iedereen mag coach worden als hij of zij dat wil en ik denk dat dit heel erg GOED is. Ik heb gehoord dat bepaalde professionele coaches vrezen dat de naam coach zijn waarde verliest omdat er zo ontzettend veel coaches zijn die al dan niet of wel geschoold zijn. De reden dat ik het positief vind dat er steeds meer coaches komen is omdat ik vind dat coachen een nieuwe manier van met elkaar omgaan zou moeten zijn. Door meer vragen aan elkaar te stellen vanuit oprechte interesse kun je de ander dieper over zijn issue laten nadenken en over hoe hij hiermee om zou kunnen gaan. Hoe vaak gebeurd het wel niet dat je naar een vriend, vriendin of een familielid toe stapt of in gesprek bent en je na twee zinnen te hebben verteld waar je mee zit, je wordt onderbroken om goed bedoeld advies te ontvangen. Mensen om je heen willen het beste voor jou en zullen daarom vanuit hun perspectief aangeven of zij een bepaalde situatie als goed of slecht ervaren en hoe jij hier het beste mee om zou kunnen gaan. Soms kan dit je verder brengen, maar heel vaak weet je zelf al wat je eigenlijk zou moeten doen aangezien jij in de situatie zit. Het is zonde als jouw eigen gedachtegang wordt afgestompt met het advies van een ander. Het zou mooi zijn als we elkaar vanuit een coachingsperspectief meer zouden kunnen stimuleren om zelf dieper na te denken. Vanuit dit vorige stuk kan ik mooi weer terugpakken op het onderwerp 'relaties'. Het hebben van relaties is een van de meest belangrijke levensbehoeften van de mens. Als we de Pyramide van Maslow erbij pakken is dit een van de essentiële elementen, naast lichamelijke behoeftes,en een gevoel van veiligheid en zekerheid, een belangrijke bouwsteen om tot zelfrealisatie te kunnen komen. Mensen hebben behoefte aan sociaal contact wat af te leiden valt aan het feit dat we elkaar eeuwenlang nodig hebben gehad om te kunnen overleven. Sinds het begin van de 21e eeuw lijkt het alsof dit verlangen naar sociaal contact aan het vervagen is. Het is mogelijk om op jezelf te wonen, thuis te werken en te kunnen overleven met minimaal contact met de buitenwereld. Met de komst van de social media lijken mensen steeds minder open te staan voor face to face contacten. Hierbij vraag ik me sterk af of mensen dan ook steeds minder capabel worden om real life connecties te maken en relaties op te bouwen. Naar mijn idee moet social media gezien worden als een middel om echt contact te leggen, bijvoorbeeld om afspraken te maken. Echter moet het NIET als vervanging voor menselijk contact fungeren. Het onderzoek van Barbara Fredrickson over Positieve Psychologie heeft aangetoond dat echt contact pas kan worden ervaren wanneer twee personen elkaar in de ogen kijken. Deze micro-momenten van contact, vooral bij het beide voelen van positieve emoties,  kunnen ervoor zorgen dat de relatie en de positieve emotie wordt versterkt. Dit is niet mogelijk door bijvoorbeeld videobellen. Hoe zien jouw relaties eruit? Spreek je jouw kennissen, vrienden en familie vooral via een digitale weg of zien jullie elkaar meer in het echte leven? Zijn jullie dan echt met elkaar bezig of zitten jullie als nog op jullie telefoon? Hoe wil jij dat jouw relaties er idealiter uit ziet als het gaat om dit onderwerp? 

Values, ook wel normen en waarden genoemd in het Nederlands, maar eerlijk gezegd vond ik values mooier staan. Waarom wil ik het hebben over normen en waarden? Nou ik vind het belangrijk om te weten wat nu voor mij echt belangrijk is en hiernaar te leven. Toch kwam ik er vanochtend achter dat het voor mij niet helemaal duidelijk was wat mijn core values zijn (belangrijkste normen en waarden). Ik bedacht me dat ik vorig jaar een lijstje in de notities van mijn telefoon had opgesteld waarin ik alle waarden die mij aanspraken, en waarvan ik het idee had dat ze bij mij passen, had opgeschreven aan de hand van een lijst met alle waarden (te vinden via google). Op dit lijstje stonden rond de dertig waarden, waar ik verder eigenlijk nooit meer mee heb gedaan dan hier af en toe aan terug te denken. Vanochtend heb ik een podcast geluisterd over het belang van values en op welke manier je erachter kunt komen wat jouw values in het leven zijn. Door je tijdens je leven aan normen en waarden vast te houden die je echt belangrijk vindt, is het mogelijk om een leven te leiden waar je achter staat. Je kunt een heel mooie visie hebben of doelen waar je naartoe wil werken, maar values kunnen je helpen om de weg er naartoe op een manier vorm te geven waar jij je goed bij voelt. Dat ik de lijst van waarden inspecteerde, vond ik het lastig om juist die waarden te kiezen die voor mij belangrijk zijn. Eigenlijk waren naar mijn idee alle waarden van belang. Om hier toch verder mee te komen ben ik gaan kijken naar welke waarden NU voor mij belangrijk zijn in mijn leven en vanuit deze gedachte heb ik achter vijf waarden vanuit mijn lijst een stipje gezet. Vanuit hier heb ik een top 5 opgesteld van de voor mij belangrijkste waarden op dit moment; Op nummer één staat op dit moment; Zelfontplooiing. Op het moment houd ik mij er ontzettend veel mee bezig om te blijven groeien, zowel op persoonlijk als op professioneel gebied. Iedere dag wil ik wel iets doen om mezelf te blijven ontwikkelen en om meer te leren door bijvoorbeeld deze blog te schrijven, door te lezen, door podcasts te luisteren, door aan een cursus te werken, coaching gesprekken te houden, te reflecteren en noem maar op. Dit is voor mij een belangrijke waarde omdat ik mezelf wil ontwikkelen tot een nog betere coach, waardoor ik anderen kan helpen boven zichzelf te stijgen. Ik vind het ontzettend leuk en om nieuwe dingen te leren en nieuwe inzichten op te doen die ik weer kan toepassen in de praktijk. Door te willen blijven groeien daag ik mezelf uit om ook op momenten dat ik er eigenlijk weinig zin in heb, toch die stap te zetten om actie te ondernemen. Ik weet dat ik er ontzettend veel voldoening uit haal als ik weer een blog heb geschreven of een cursusonderdeel heb afgerond, waarbij ik het wel heel belangrijk vind om wel te genieten van het proces van leren. Hier krijg ik energie van en ik heb het idee dat ik iets nuttigs doe, wat ook weer betekenis geeft in mijn leven.Echtheid staat op nummer twee. Deze waarde heeft een speciale betekenis voor mij, wat komt doordat dit iets is wat ik heel belangrijk vind, maar ook niet altijd makkelijk. Zelf 'echt' zijn en dat anderen 'echt' zijn geeft naar mijn idee een gevoel van rust. Alsof het niet uitmaakt wie of wat je bent, maar dat je altijd jezelf mag zijn. Als ik terug kijk op mijn leven tot nu toe, heb ik deze waarde vaak aan de kant geschoven. Het is/was voor mij belangrijk dat mensen mij aardig en leuk vonden, waardoor ik me vaak als een soort kameleon ging gedragen (mezelf aanpassen aan de situatie). Steeds meer kom ik erachter wie ik nu echt ben, waardoor het ook steeds beter lukt om mijn 'echtheid' naar de buitenwereld te tonen. Veel mensen zijn zich denk ik niet bewust van wie zij zijn en wat zij echt belangrijk vinden. Dit is ook voor een gedeelte de reden dat ik deze blog schrijf. Om erover na te denken waar ik nu eigenlijk voor sta en om jou hier over aan het denken te zetten. Als mensen meer leven naar hun eigen waarden denk ik ook dat de echtheid van mensen wordt versterkt. Op nummer drie staat; Intensiteit. Het is voor mij belangrijk om het leven en momenten intens mee te maken, actie te ondernemen en hierbij al mijn zintuigen te gebruiken om de situatie te ervaren. Hierbij past mijn vierde waarde; Aandacht. Ik vind het belangrijk om aandacht te hebben voor anderen en dat anderen voor mij aandacht hebben. Bij het uitvoering van taken en opdrachten, tijdens het sporten is aandacht voor mij een van de belangrijkste dingen die ik wil vasthouden. In mijn coaching is dit een pre voor mij, doordat ik naar mijn idee echt een (coaching) gesprek kan voeren op het moment dat mijn volle aandacht, en de aandacht van de ander, op elkaar en op het gesprek is gericht. Op deze manier kan er pas echt een connectie met elkaar, maar ook met jezelf en alles om je heen ontstaan naar mijn idee. Tot slot; Creativiteit. Deze waarde op zich had in eerste instantie weinig impact op mij, totdat ik er verder over na ging denken. In mijn jonge jaren was het voor mij van veel waarde om mijn creativiteit te uiten door bijvoorbeeld te tekenen, te knutselen, te kleien of door te werken op de naaimachine. Dit speelde een behoorlijk grote rol in mijn leven; als mijn stiefvader grote rollen papier meenam, kon ik deze helemaal onder kladderen, waarna dit diende als behang voor mijn kamer. Nu ik hierover schrijf doet het mij denken aan nieuwe manieren om mijn creativiteit te uiten. Veel mensen denken bij creativiteit al aan iets kunstzinnigs. Creativiteit kan zich echter voordoen in allerlei verschillende vormen. Zo kan iedereen creatief zijn in zijn eigen vakgebied en ik houd ervan om creatieve uitstapjes te verzinnen om te gaan doen met vrienden of familie. Nu klinkt het natuurlijk allemaal heel mooi om waarden te hebben. Toch is het niet altijd makkelijk om ook echt naar je waarden te leven. Door hier in het dagelijks leven meer bewust van te zijn denk ik dat het kan helpen om je eigenheid meer te vinden en je kunt hierdoor betekenis geven aan de wereld om je heen; wat vind ik wel en wat vind ik niet per se belangrijk, wat is goed en wat is fout? Een ander ding aan waarden is dat deze door je hele leven kunnen blijven veranderen. Ze hebben te maken met wat je meemaakt in heel veel verschillende situaties. Veel mensen zeggen al snel; ik vind eerlijkheid en respect belangrijk, maar denken niet verder dat dit. Hoe belangrijk vind je bepaalde waarden nu écht? Waar in jouw leven zijn die waarden belangrijk voor jou? Dit is iets wat voor iedereen verschillend is en waar je zelf achter kunt komen als je dit wil en als je hier een beetje moeite in stopt.

Gezonde voeding, dit is een onderwerp waar veel over te zeggen valt en waar ook veel over wordt gezegd. Op het internet, sociale media, kom je artikelen tegen over wat wel of niet goed voor je zou zijn. Vaak wordt hier telkens weer iets anders over gezegd. Het ene moment is het wel goed om bijvoorbeeld granen of vlees te eten en het andere moment wordt er gezegd dat je deze voedingsmiddelen beter kunt uitbannen. De laatste tijd hoor ik ook steeds meer voorbij komen dat het goed schijnt te zijn om één of meerdere dagen te vasten, dus om niets te eten. Er wordt gezegd dat dit voordelig zou kunnen zijn voor de spijsvertering. Het is lastig om vast te stellen wat nu echt gezonde voeding is, want ik weet zeker dat dit voor jou, voor mij en voor alle andere mensen vrij persoonlijk is. Het staat vast dat ik geen voedingsexpert ben, maar het afgelopen jaar heb ik veel geleerd over mentaal en lichamelijk gezond leven. Naast slapen heeft voeding hier een ontzettend grote invloed op. Er wordt niet voor niets gezegd; je bent wat je eet. Dit werd mij duidelijk toen ik tot de realisatie kwam, dat op het moment dat je bijvoorbeeld een paprika eet, de cellen van deze paprika er letterlijk voor zorgen dat jij nieuwe cellen kunt aanmaken in je lichaam. Deze cellen worden heel anders vormgegeven als cellen die voortkomen uit een pak dropveters. Mijn hele leven ben ik al bezig met eten en het effect hiervan op mijn lichaam. Tot een jaar terug keek ik hier alleen naar door te kijken welk getal er op de weegschaal stond. Als ik teveel woog, betekende dit voor mij dat ik moest lijnen en als ik was afgevallen betekende het dat het weer gedoogd was om mezelf weer eens vol te vreten als ik daar behoefte aan had. Hierdoor schommelde mijn gewicht continu heen en weer, wat voor veel onrust zorgde zonder dat ik me hier bewust van was. Mei 2017 zou ik het anders gaan doen, na vanaf mijn veertiende in relaties te hebben gezeten, zou ik nu goed voor mezelf gaan zorgen door gezond te eten, te sporten en vooral, af te vallen. In deze periode heb ik mezelf ertoe gedwongen om bepaalde dingen wel of niet te eten. In de ochtend een smoothie, in de middag een broodje en in de avond gewoon mee eten wat de pot schaft, behalve als we aardappel aten, want ik had ergens gelezen dat aardappel eten niet goed voor je is als je wil afvallen. Owja dat is trouwens niet helemaal waar, dat mee eten met wat de pot schaft. Een tijd heb ik alleen nog maar omelet gebakken in kokosolie willen eten. Deze aanpak werkte goed, want na een aantal weken was ik al zes kilo kwijt, ik stond te juichen om de weegschaal en ik kreeg veel complimenten van anderen. Dit moedigde mij aan om mijn dieet nog een tandje bij te zetten. Misschien was het toch niet zo een goed idee om zoveel fruit te eten, want daar zit ook suiker in, waren mijn gedachtes. Wat ik nog vergeet te vertellen is dat het niet direct lukte om suiker uit mijn dagelijks voedingspatroon te schrappen, als ik mezelf eraan waagde om een koekje te eten in de middag, waar ik elke dag behoefte aan had, dan liet ik het mezelf goed voelen hoe slecht ik wel niet bezig was. Scrollend langs artikelen over gezonde voeding en door Instagram, liet ik mij steeds meer beïnvloeden door wat er van buitenaf gezegd werd wat goed voor mij was. Hierdoor ben ik bijna totaal gedissocieerd van wat mijn lichaam echt nodig had, ik negeerde het wanneer ik pijn in mijn maag voelde en bleef bij mijn plan. Pas toen mijn voedingspatroon omsloeg naar serieuze eetproblemen, werd ik gedwongen om te gaan kijken hoe een gezond voedingspatroon er voor mij uit ziet. De schijf van vijf kan een mooi uitgangspunt zijn om mee te beginnen en vanuit hier aan te voelen wat werkt voor jou. In een zelfhulpboek stond dat de helft van je dagelijkse hoeveelheid voedsel uit groente en fruit moet bestaan, dit heeft mij er gedeeltelijk toe aangezet om wat meer groente en fruit te gaan eten. Wat je nodig hebt is per persoon verschillend. Wat ik denk dat belangrijk is als het gaat om voeding is dat je je er bewust van bent wat je eet en welk effect dit heeft op je lichaam en je functioneren. Er is een grote kans dat een verandering in je voedingspatroon ervoor kan zorgen dat jouw dagelijks welzijn wordt verbeterd. Ja hoe kom ik er dan achter welk effect eten op mijn lichaam heeft? Ik denk dat je dit kunt onderzoeken door veranderingen door te voeren en te kijken welk effect dit op jouw lichaam heeft. Eén ding, laat anderen niet zeggen wat goed voor JOU is. Iedereen heeft een andere biologie, genen, en heeft dus ook andere voeding nodig. Hoe je je voelt hangt natuurlijk af van meerdere factoren en deze zijn niet altijd van elkaar te onderscheiden, maar door bijvoorbeeld een bodyscan/mindfullness oefening kun je je bewuster worden van wat je voelt en wat je nodig hebt. Door de drukte van alle dag heb je soms bijvoorbeeld niet eens door dat je dorst of honger hebt of je pakt snel een dropje zonder dat je het door hebt of dat je hier behoefte aan hebt. Door een moment te nemen om hierover na te denken, kan het mogelijk een groot verschil maken in jouw eetpatroon. We doen inmiddels ongeveer tachtig procent van alles wat we doen, onbewust. Het maken van bewuste keuzes over voeding in het NU kan bijdragen aan een leven waarin jij doet wat je zelf wilt en je niet wordt geleid door gewoontes. Door naar mijn eigen lichaam te luisteren en door vrij te kiezen over voeding, heb ik na mijn hele leven hier te mee hebben gestruggled. nu zeggen dat ik nooit meer ga diëten en dat geeft heel veel rust in mijn leven. Je kunt pas echt vrij kiezen als je alles mag eten wat je wil en je hierin bewust van bent waar je echt behoefte aan hebt. Voeding kan iets heel moois zijn wat je kan helpen bij het goed in je vel zitten, waardoor je stappen kunt zetten in het leven en je doelen kunt bereiken.