Verandering

Zo het is bijna zover, vannacht vertrek ik met de auto richting Londen. Iets meer dan zes uur in de auto moet mij op de campus terecht laten komen. Al maanden leef ik naar dit moment toe en ik merk aan mezelf dat ik gemengde gevoelens over dit alles heb. Er was voor mij geen twijfel mogelijk dat dit de studie is die ik moet gaan doen, die echt bij mij past, maar toch lijkt het allemaal een beetje onwerkelijk. Mijn hele leven laat ik hier achter om een nieuw avontuur aan te gaan. Sommigen zeggen; 'O anderhalf jaar, dat is niet zo veel' en anderen vragen of ik mijn familie, vrienden en mijn vriend niet ontzettend ga missen. Eerder had ik daar nog niet eens zo over na gedacht. Hier stond ik heel nuchter tegenover; het vindt zijn weg allemaal wel weer en anders maar niet, dat is ook nog niet eens een ramp. Tijdens mijn coaching colleges is het eens aan bod gekomen dat mensen moeilijk tegen verandering kunnen in hun leven. Dit schijnt te komen doordat verandering mogelijk gevaar met zich meebrengt. Hierdoor zul je eerder op de plek blijven waar je nu bent en blijven doen wat je altijd doet, dan dat je gaat zoeken naar andere (of misschien wel betere) zaken waar je je mee bezig zou kunnen houden. Als je aan iets nieuws begint is er een kans dat je faalt, wat ook iets is dat liever uit de weg wordt gegaan. Tijdens mijn afstudeeronderzoek, bij een project voor vroeg school verlatende jongeren, viel het op dat veel jongeren niet hun mond open durfde te trekken omdat zij bang waren dat ze iets verkeerds of doms zouden zeggen. Het is mij bijgebleven dat de coach tegen de groep vertelde dat je soms fouten MOET maken om verder te komen. Als je het nooit probeert maak je geen fouten, maar dan zul je ook nooit komen bij datgene wat je eigenlijk graag echt wil. 

Als je verandering wil doorvoeren in je gewoontes, kan dit erg veel moeite kosten. Hoe kan dit? Het is bewezen dat we meer dan tachtig procent van wat we doen onbewust is. Je maakt hier dus zelf niet per se bewuste keuzes in wat je wel wil. De meeste gedachten die we gisteren hebben gehad, zijn exact de gedachtes die we vandaag hebben. Deze gewoontes hebben een essentiële functie doordat zij ons veel energie besparen. Het kost energie om beslissingen te maken en door elke dag eerder gemaakte beslissingen te gebruiken om vooruit te komen, kan de over gebleven energie op een nuttigere manier ingezet worden. Veel mensen ervaren weerstand als zij iets willen veranderen in hun (dagelijks) leven. Dit kan als onprettig worden ervaren waardoor er kans is dat je stopt met het uitvoeren van je nieuwe acties en terug valt in je oude gewoontes. Wat heb je nu werkelijk  nodig om succesvol verandering door te voeren en dit in stand te houden? Ik wil niet zeggen dat het voor iedereen en in iedere situatie moeilijk is om iets nieuws te gaan proberen. Naar mijn idee hangt het van verschillende factoren af of je hierin succesvol zult zijn. In hoeverre ben je gemotiveerd om datgene na te streven waar je mee bezig bent? Heb je genoeg kennis en kunnen om de 'taak' uit te voeren? Zijn er hulpbronnen in de buurt die je kunnen ondersteunen in de overgang? Als we veranderen stellen we ons kwetsbaar op omdat we uit onze comfort zone stappen. Veel mensen willen wel veranderen maar willen deze onoverkomelijke kwetsbaarheid vermijden. Dit lijdt ertoe dat je in strijd met jezelf, jezelf gaat saboteren en je noodgedwongen op de plek blijft waar je altijd al geweest bent. Vaak wordt er gezegd dat er een struggle (strijd) nodig schijnt te zijn om iets moois te creëren. Een voorbeeld hiervan is de pijn die een vrouw heeft bij het baren van een kind. Nadat zij de bijna ondraaglijke  pijn heeft doorstaan, krijgt zij hier ZO veel voor terug. Of een vlinder die moeite moet doen om uit zijn pop te breken. Echter kun je het gevoel hebben dat je door een soort strijd zou moeten gaan, maar is dit in werkelijkheid helemaal niet nodig. Waarom zou je niet direct kunnen doen wat je echt wil? Waarom ga je er niet gewoon voor en zorg je dat het lukt. 

Naar mijn idee worden veel mensen op hun plek gehouden door perfectionisme; het gevoel dat je iets helemaal tot in de punten uitgedacht of geregeld moet hebben. Hierdoor kun je de taak als een enorme berg gaan zien waardoor je uiteindelijk helemaal geen stappen maakt. Het is naar mijn idee beter om kleine (of grote) stappen te blijven maken, in plaats van dat iedere stap perfect is. Want als we hier eens eerlijk naar kijken; wanneer is iets nou perfect genoeg om uit te het uit te voeren? Toch is ook dit niet zo zwart-wit omdat het soms ook juist heel effectief kan zijn om perfectie na te streven. Echter dien je niet te vergeten dat perfectie ook maar subjectief is, dat dit voor iedereen weer anders is. Als je ergens tot in de top voor bent gemotiveerd en alles uit jezelf wil halen, kan perfectie een maat staaf zijn, waarin je je bewust moet zijn welk effect dit heeft op jouw progressie. Als ik vanuit dit naar mijzelf kijk, kan ik zo een aantal voorbeelden opnoemen. Bijvoorbeeld het starten van deze website; ik had weinig ervaring met het vormgeven van een website en ik had nog nooit eerder een blog geschreven. Sommige mensen zeggen dat ik te jong ben om te starten op deze manier en dat ik goed moet weten hoe ik mijn acties moet timen. Met andere woorden: ben je niet even te vroeg begonnen, moet je je eerst niet verder ontwikkelen? Door hier gewoon mee te gaan starten, heb ik mezelf erbij neergelegd dat het allereerste dat ik schrijf misschien niet van wereldniveau is, maar dat ik hier gedurende het proces in zal groeien. Als ik nu terug kijk naar mijn eerste blogs zie ik al een ontzettende vooruitgang, wat ik nooit had kunnen bewerkstelligen als ik hier pas over een jaar mee zou kunnen beginnen. Ik vraag mij af of jij wel eens iets niet gedaan hebt omdat je dacht dat het misschien niet zou lukken. Wat als je het wel gedaan had en het je wel gelukt was? Dit vraag ik niet om je een schuldgevoel aan te praten, maar ze zeggen niet voor niets: je kunt beter spijt hebben van de zaken die je wel gedaan hebt dan datgene wat je niet hebt gedaan.