Nu ik iets meer dan een week in Londen ben, ben ik begonnen met de voorbereidingen van mijn Master. Het was een ontzettend drukke week die echt voorbij is gevlogen. Al eerder deze week wilde ik mijn blog schrijven, maar er is zoveel bij me binnen gekomen dat ik het heel moeilijk vind om te bedenken waar ik over zou moeten schrijven. Ik wilde het in eerste instantie graag hebben over het aanleren van nieuwe gewoontes, omdat ik eens ergens gelezen heb dat het heel effectief kan zijn om nieuwe gewoontes in te zetten als je omgeving/situatie veranderd. Dit wil ik heel graag doen maar met alles wat er om mij heen gebeurd heb ik nog het idee dat ik geleefd wordt. Hier had ik afgelopen week een gesprek over met iemand die hier ook op de campus woont. We vroegen ons af hoeveel mensen er op deze studie, of misschien wel op de wereld, er zijn die eigenlijk helemaal niet doen waar zij zelf gelukkig of energie van krijgen. Hoeveel mensen worden er wel niet geleefd doordat zij per ongeluk in een bepaald leven zijn gerold? Misschien moet ik dit niet te zwart wit zien. Er zijn waarschijnlijk mensen die doen wat ze leuk vinden, maar er misschien nog nooit over na hebben gedacht dat iets anders misschien nog beter zou passen bij hen. Het is ook niet zo makkelijk; wanneer je nog vrij jong bent moet je al kiezen welke richting je op wil, qua werk. Als mensen vragen wat je later wil worden, doelen zij meestal op één specifiek beroep, terwijl jouw interesses door de jaren gigantisch kunnen veranderen. Naar mijn idee zouden we die gedachte van één beroep in de toekomst los moeten laten en ons meer richten op datgene waar NU onze interesse in ligt. Door hier continu over na te denken en hierbij stil te staan is het bijna onmogelijk om in een baan te belanden die de energie uit je trekt, wat zich had kunnen voltooien als een burn-out.
Waarom was ik hier ook alweer over aan het schrijven? O ja ik wilde graag wat meer inzoomen op wat Positieve Psychologie nu eigenlijk is en waarom ik denk dat Positieve Psychologie in de toekomst in alle levensgebieden gaat worden toegepast. Je krijgt nu eenmaal waar je je op focust en in de PP richt je je op datgene wat je wel wil (bereiken). Uiteindelijk willen we wat we willen en niet wat we niet willen. Gisteren ben ik naar de bibliotheek geweest in Stratford en daar heb ik gelezen uit verschillende boeken die allemaal over Positieve Psychologie gaan. Het was voor mij heel interessant om te lezen over het ontstaan hiervan en de Historische tijdlijn. Er wordt gezegd dat Positieve Psychologie is ontstaan rond 1990 door het werk van Martin Seligman, maar eigenlijk wordt deze methode al sinds de tijden van de Grieken gebruikt. Zij keken naar hoe zij hun atleten zo konden trainen dat zij het allerbeste uit zichzelf konden halen. Toch is het bijna logisch dat PP zo laat boven water is komen te drijven in de Psychologie. Er zijn nou eenmaal veel negatieve gebeurtenissen geweest in de wereld, wat maakte dat mensen geïnteresseerd waren in de reden waarom deze ontstaan zijn. Wat is er psychologisch mis met mensen dat er bijvoorbeeld oorlogen ontstaan. Omdat er zoveel leed is en is geweest in de wereld willen mensen ervoor zorgen dat dit leed verdwijnt, wat door de reguliere psychologie wordt aangepakt. Wat is het probleem nu eigenlijk precies en hoe kunnen we dit oplossen, waren de vragen die vooral gesteld werden. Het later naar boven komen van PP heeft ook met de Negativity Bias te maken die mensen hebben, die je helpt om te overleven; door van het slechtste uit te gaan ben je ook voorbereid op het meest verschrikkelijke (dodelijkste) wat er kan gebeuren. Dit heeft er evolutionair voor gezorgd dat alleen de mensen met een NB zijn overgebleven op deze wereld. We zijn er dus sterk naar geneigd om op te lossen wat fout gaat. De laatste jaren is PP ontzettend populair geworden, wat naar mijn idee ook komt doordat de focus zo lang op het negatieve heeft gelegen. Het is belangrijk dat er zowel oog is voor de negatieve als positieve kanten van mensen, dat dit in balans is. Hier kan niet zwart-wit naar worden gekeken, want geen enkel persoon is enkel goed of slecht, ondanks dat dit wel zo kan lijken.
Het opkomen van de PP is naar mijn idee voor een deel af te leiden aan het feit dat er over het algemeen heel erg veel welvaart is over de wereld en dat dit ons de kans en de ruimte geeft om verder te kijken dan het leven van een normaal/oké leven. Positieve Psychologie gaat naar mijn idee om; alles uit het leven halen, het leven van een voor jou zou goed mogelijk leven met daarbij het (leren) kunnen omgaan met al het negatieve en positieve wat je tegen gaat komen in je leven. Het daagt je uit om verder te kijken naar wat jouw unieke eigenschappen zijn, waar jij nu echt gelukkig van wordt en betekenis uit haalt in jouw leven. Veel mensen denken dat het te laat is om hier echt voor te gaan en vinden het realistisch en doen daarom alsof het niet bestaat. Ik hoop dat mensen, al dan niet door positieve psychologie, de wil en moed vinden om hun ogen te openen en er eens bewust van te worden waar ze staan in het leven en waar zij nu werkelijk echt heen willen. Dit kan mogelijk vaag klinken, maar dat vind ik het waard als ik hier ook maar iemand mee aan het denken kan zetten. Volgende week starten de eerste echte lessen van de Master en ik heb er ontzettend veel zin in. Het bijzondere is dat ik nog steeds bijna niet kan geloven dat ik hier kan met alles wat er vorig jaar gebeurd is; wat ik ga studeren is datgene wat mij heeft geholpen om mijn leven weer op de rit te krijgen. Ik weet dat het werkt en ik hoop dat hier in de toekomst nog heel veel meer mensen door geholpen gaan worden. Afgelopen week heb ik mijn eerste podcast opgenomen. Als je die nog niet hebt geluisterd kun je hieronder een link vinden:
https://soundcloud.com/user-418469924/my-story-to-positive-psychology
Reactie plaatsen
Reacties