Ontwikkeling

Ontwikkeling is iets waar we allemaal in ons leven mee onverkomelijk mee in aanraking staan. Als mens groeien we net zoals alles om ons heen, van kind tot volwassene groeien we letterlijk groter, hierna stopppen we niet, we groeien mentaal verder als we lichamelijk uitgegroeid zijn. Nu dat ik aan het begin van mijn volwassen leven sta, wordt het mij steeds duidelijker dat het grootste belang ligt bij hoe je er in je hoofd bij zit. Het is niet altijd gemakkelijk, in het leven komen we obstakels tegen, maar ook hele mooie momenten. Soms vraag ik mij wel eens af waar we het nu eigenlijk allemaal voor doen, we geven onszelf een betekenis in het leven doordat we het idee hebben dat we hier ergens voor zijn, iets waarvoor we in de ochtend ons bed uit kunnen komen. Maar hoe waar is het nu eigenlijk wat er allemaal om ons heen gebeurd? Het heeft er allemaal mee te maken met hoe wij in elkaar zitten en hoe wij geprogrameerd zijn om te denken, hoe we zijn opgevoed. Het wonen in Londen en het ontmoeten van studenten van over de hele wereld laat mij nadenken over hoe ik naar de wereld kijk. Het klinkt misschien cliche, maar het valt me op dat wij in Nederland het goed voor elkaar hebben, vooral als het gaat om de gezondheidszorg. In veel landen is er geen vangnet voor mensen die het moeilijk hebben, waar in Nederland ondersteuning beschikbaar is om je eigen kracht te versterken als je dit nodig hebt. 

Ondanks dat we het eigenlijk allemaal goed voor elkaar hebben, lijken er nog altijd problemen in samenleving te zijn, wat vaak nu juist de dingen zijn die in de media naar voren komen. Het is voor mij opvallend dat we in de media altijd de uitersten zien van gebeurtenissen. Of we zien wat er vreselijk verkeerd gaat, of we zien wat voor fantastisch zich heeft voorgedaan. Waar in het nieuws vooral de diepte punten worden benadrukt, worden er op social media vooral de beste kanten belicht. Dit geeft naar mijn idee een verkeerd beeld van de werkelijkheid, aangezien veel momenten in het leven niet zo spectaculair zijn. En toch gebruiken we wat we zien als een maatstaaf voor ons eigen leven. Ondanks dit denk ik dat er een stroming aan de gang is waarin mensen zich steeds bewuster worden van hun eigen normen en waarden en deze minder laten afhangen van wat hen van buitenaf wordt opgelegd. Dit komt naar mijn idee omdat mensen steeds meer gaan luisteren naar zichzelf (en het lichaam), om te bepalen welk pad je als individu bewandeld. Doordat we hier naar luisteren is het mogelijk om de dingen te doen in jouw leven waarin jij het meeste uit jezelf haalt en dus ook het meeste kunt terug geven aan de wereld. Als het gaat om mentale gezondheid is het afwezig zijn van een mentale aandoening niet meer genoeg. 

Doordat mensen verantwoordelijkheid pakken voor de dingen die niet zo goed gaan in hun leven, nemen zij een kijkje in hoe zij kunnen veranderen om de situatie een volgende keer op een andere manier aan te kunnen pakken. Hierdoor is het mogelijk om te kunnen ontwikkelen als persoon. Als we denken dat alle problemen waar we mee te maken hebben buiten onszelf liggen, zullen we altijd met vingers blijven wijzen en nooit ons comfortabele zelf veranderen. Het is niet makkelijk om jezelf af te vragen wat je anders had kunnen doen of waar jij misschien fout zit in het verhaal. Soms is het makkelijker om jezelf voor te liegen door te doen alsof jij het goed hebt gedaan en gelijk hebt. Hier loop je de kans mis om nieuwe inzichten over jezelf op te doen en te ontwikkelen als mens. Door normen en waarden voor jezelf te hebben, kun je jouw acties hier altijd aan afwegen. Het is mezelf opgevallen dat er een groot verschil kan zitten in het uitspreken en het daadwerkelijk uitvoeren van jouw normen en waarden. Hoe denk jij hierover? In welke zin neem jij verantwoordelijkheid als er iets (negatiefs) gebeurd? Hoe passen jouw normen en waarden ook daadwerkelijk bij de acties die je neemt in het dagelijks leven? Hoe zou je deze nog dichter bij elkaar kunnen brengen?